Αλλάζουμε κατεύθυνση! Όχι λωρίδα κυκλοφορίας στον ίδιο αντιλαϊκό δρόμο!

Οι ομάδες της ΑΡΕΝ (ΣΥΡΙΖΑ) και της ΕΑΑΚ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) έχουν κυκλοφορήσει τελευταία κάποιες ανακοινώσεις στα πανεπιστήμια. Με αφορμή το γεγονός ότι το επόμενο διάστημα θα γίνουν οι Ευρωεκλογές αλλά και ανεξάρτητα από αυτό, έχει αξία να δούμε το πώς οι απόψεις των ομάδων αυτών – φυσικά από διαφορετικές αφετηρίες – οδηγούν τους νέους και τις νέες των λαϊκών στρωμάτων σε ενσωμάτωση στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Η ΑΡΕΝ (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στα ΑΕΙ – ΤΕΙ) κυκλοφόρησε ανακοίνωση απευθυνόμενη στους πρωτοετείς. Σε ένα κείμενο 400 περίπου λέξεων υπάρχει 8 (οχτώ) (!!!) φορές, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η φράση «να παλέψουμε ενάντια στα μνημόνια, τη μνημονιακή κυβέρνηση, τους δανειστές, την τρόικα» ως λύση για τα σημερινά προβλήματα των νέων. Έχουμε να κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις:

- Η περιβόητη “τρόικα”, για την οποία μιλά ενάντιά της συνεχώς ο ΣΥΡΙΖΑ και η παράταξή του στα ΑΕΙ, από ποιους αποτελείται; Από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν), την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το ΔΝΤ. Δηλαδή αποτελείται κατά τα 2/3 από μηχανισμούς της ΕΕ με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά συμφωνεί αλλά συναγωνίζεται με τη ΝΔ για το ποιος είναι πιο “φιλο – ΕΕ”. Πιο συγκεκριμένα ο Αλ. Τσίπρας είναι υποψήφιος για πρόεδρος της ίδιας της Κομισιόν και επίσης το κόμμα του ζητά από την ΕΚΤ να παίξει πιο ενεργό ρόλο στηρίζοντας αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, δηλαδή να δώσει “ζεστό” χρήμα στις επιχειρήσεις! Βεβαίως λένε ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτο κόμμα στην Ελλάδα, θα αρχίσει να φυσάει αέρας αλλαγής στην ΕΕ και τους θεσμούς της. Αν είναι πάντως να φυσήξει ο ίδιος αέρας αλλαγής που φύσηξε στην ΕΕ με την εκλογή Ολάντ στη Γαλλία (έτσι έγραφε τότε η “Αυγή”)… την πατήσαμε.

Και για να μην αφήσουμε “παραπονεμένο” το υπόλοιπο 1/3: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι που τάσσεται με την πρόταση του ΔΝΤ για νέο “κούρεμα” του ελληνικού χρέους; Και “κούρεμα” χωρίς μονομερή διαγραφή του χρέους ξέρουν οι φοιτητές τι σημαίνει (κουρεύτηκε το 50-70% των αποθεματικών των Iδρυμάτων).

Οπότε… 3 στα 3!

- Επειδή πολύ κουβέντα συνεχίζει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα μνημόνια, να κάνουμε μερικές επισημάνσεις:

- Τα μνημόνια ήταν η εξειδίκευση της γενικής πολιτικής της ΕΕ σε συνθήκες κρίσης στην Ελλάδα προκειμένου να επιταχυνθεί η εφαρμογή ήδη προαποφασισμένων στην ΕΕ αντιλαϊκών αποφάσεων στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.

Για παράδειγμα, οι αντιδραστικές αλλαγές των τελευταίων χρόνων στην ανώτατη εκπαίδευση είναι προαποφασισμένες και συναποφασισμένες στην ΕΕ εδώ και 15 χρόνια (από τη συνθήκη της Μπολόνια). Εφαρμόζονται μάλιστα σε όλη την ΕΕ εδώ και πολύ καιρό. Στοχεύουν στην απόλυτη υποταγή των υποδομών, των υπηρεσιών, της διδασκαλίας, της έρευνας στην ανάγκη ανόδου της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, στη μετατροπή των ίδιων των Iδρυμάτων σε επιχειρήσεις. Υλοποίηση αυτών των κατευθύνσεων  ήταν ο νόμος πλαίσιο και το σχέδιο “Αθηνά” που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια. Το σημερινό πανεπιστήμιο δεν είναι λοιπόν “πανεπιστήμιο του μνημονίου”, όπως λένε, αλλά πανεπιστήμιο της ΕΕ, των μονοπωλίων.

- Τα μέτρα που πάρθηκαν παίρνονται σε όλες τις χώρες ανεξάρτητα από το ύψος του χρέους, ανεξαρτήτως μνημονίου. Πάρθηκαν από όλων των ειδών κυβερνήσεις, από σοσιαλδημοκρατικές, φιλελεύθερες, συνεργασίας, ακροδεξιών, “αριστερές” κ.λπ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η παράταξή του τα κρύβουν αυτά γιατί δε διαφωνούν με τη στρατηγική της ΕΕ που εξειδίκευσή της ήταν τα μνημόνια.

Η ΕΑΑΚ (ομάδες που πρόσκεινται σε συνιστώσες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) έχει κυκλοφορήσει μια σειρά ανακοινώσεις για την ανάγκη εναντίωσης στο ευρώ και την ΕΕ. Έχουμε να θέσουμε μερικά ερωτήματα:

- Καταρχάς γιατί ξεχωρίζουν την έξοδο από το ευρώ με την έξοδο από την ΕΕ, αφού έξοδος από την ΕΕ σημαίνει και έξοδος από το ευρώ; Ξεχωρίζοντας την πάλη για έξοδο από το ευρώ δεν οδηγούν τη νεολαία αντικειμενικά σε συμπόρευση με τμήματα καπιταλιστών και αστών πολιτικών που υποστηρίζουν το ίδιο; Π.χ. στην Ελλάδα, με την έξοδο από το ευρώ και τη σύνδεση με άλλο νόμισμα για τα δικά τους συμφέροντα φλερτάρουν το εφοπλιστικό κεφάλαιο, το τουριστικό, μεγάλοι εξαγωγείς, αστοί με μεγάλες καταθέσεις στο εξωτερικό. Έχει φτιαχτεί επίσης το κόμμα “Δραχμή” του Θ. Κατσανέβα, πρώην υφυπουργού του ΠΑΣΟΚ. Σε όλη την Ευρώπη τμήματα της αστικής τάξης πρωτοστατούν στη δημιουργία κομμάτων “του μάρκου” (όπως το δεξιό συντηρητικό κόμμα “Εναλλακτική για τη Γερμανία”), “της λιρέτας” κ.λπ. Το ΚΚΕ έχει ξεκάθαρη θέση: Αποδέσμευση από την ΕΕ.

- Ας το ξεπεράσουμε αυτό. Σε μια Ελλάδα έξω από την ΕΕ ποιoς θα κάνει κουμάντο, ποιoς θα έχει την εξουσία; Εδώ δεν παίρνουν θέση. Κι αν δεν παίρνεις θέση σε αυτό το ερώτημα, σημαίνει ότι οδηγείς τον λαό, το κίνημα σε νέα αδιέξοδα, σε ήττα γιατί η οικονομία θα συνεχίσει να λειτουργεί με κίνητρο το κέρδος, τον ανταγωνισμό, τις αγορές χρήματος, θα συνεχίσει η συγκέντρωση της παραγωγής σε λίγα χέρια. Με αυτή τη λογική η ουκρανική κυβέρνηση, που διαφωνεί με την είσοδο της χώρας στην ΕΕ και επιδιώκει τη σύνδεση με τη Ρωσία, τι είναι; Μήπως είναι ριζοσπαστική, ανατρεπτική, ή μήπως αντικαπιταλιστική; Έξοδο από την ΕΕ προτείνει και η Λεπέν στη Γαλλία, δημοψήφισμα για την παραμονή στην ΕΕ προανήγγειλε ο Κάμερον στη Βρετανία.

Αποδεικνύεται ότι η πάλη του λαού και της νεολαίας για έξοδο από την ΕΕ, αν δεν συνδυάζεται με την συγκρότηση κοινωνικής συμμαχίας μέσα από τους καθημερινούς αγώνες ενάντια στην πολιτική κεφαλαίου – κυβέρνησης – ΕΕ με στόχο την πραγματική εξουσία του λαού, μπορεί να αποδειχτεί παγίδα. Παγίδα που θα μετατρέψει το λαό σε “πιόνι” διάφορων καπιταλιστών και των κομμάτων τους.

Μόνο και μόνο το ότι κατηγορούν το ΚΚΕ ότι παραπέμπει την έξοδο από την ΕΕ στη “Δευτέρα Παρουσία” αποδεικνύει ότι αντιλαμβάνονται ως “Δευτέρα Παρουσία” την εξουσία του λαού. Είναι λογικό, αφού έχουν πάρει “διαζύγιο” από τον σοσιαλισμό, αφού τον δυσφημίζουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν παίρνοντας άξια θέση πλάι σε αστικά ΜΜΕ, σε προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της αστικής τάξης.

Το ΚΚΕ έχει ξεκάθαρη θέση: Χρειάζεται να ορθωθεί σήμερα αγωνιστική εργατική λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση, την ΕΕ, τα μονοπώλια για αντεπίθεση, για υπεράσπιση μισθών, συντάξεων, εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων που θα δώσει ελπίδα ότι ο λαός και η νεολαία μπορούν να ζήσουν χωρίς τους καπιταλιστές. Χρειάζεται εργατική λαϊκή πάλη που να οδηγεί στην ανατροπή του καπιταλισμού, στην εργατική λαϊκή εξουσία που θα σχεδιάζει κεντρικά την ανάπτυξη για τη λαϊκή ευημερία μακριά από την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, που φέρνει κρίσεις και πολέμους. Που θα έχει στα χέρια της τα απαραίτητα εργαλεία και μέσα για να το κάνει αυτό κοινωνικοποιώντας τα μονοπώλια, απαλλάσσοντας τον λαό από τις ευρωενωσιακές δεσμεύσεις με αποδέσμευση από την ΕΕ, διαγράφοντας μονομερώς το χρέος.

- Ποια χώρα – ας πούμε της Ευρώπης – είναι μόνη της στα πλαίσια του καπιταλισμού; Είναι είτε στην ΕΕ, είτε αλλού, σε κάποια άλλη καπιταλιστική ένωση, ή διεθνή, ή περιφερειακή καπιταλιστική συνεργασία. Το να είναι λοιπόν μια χώρα “κάπου αλλού” και όχι στην ΕΕ γιατί είναι “σκαλοπάτι” – όπως λένε – για συνολική ανατροπή; Δεν είναι ανατροπή αλλά εγκλωβισμός στον ίδιο καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Οι θέσεις τους, όσο “ριζοσπαστικές” ή “επαναστατικές” κι αν νομίζουν ότι είναι, είναι κοροϊδία και παγίδα. Δεν “συγκεντρώνουν δυνάμεις για την ανατροπή” όπως λένε, αλλά για αυταπάτες. Οι μόνες προτάσεις που συγκεντρώνουν δυνάμεις για τη συνολική ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων είναι του ΚΚΕ που μιλά για έξοδο από την ΕΕ, για μονομερή διαγραφή του χρέους με τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια της εξουσίας του λαού.

Πηγή: ΟΔΗΓΗΤΗΣ Φεβρουαρίου