Σοβατζήδες του σάπιου συστήματος

΄Ολα στο φως!», αναφώνησε χτες από τα Χανιά ο Αλ. Τσίπρας, παρουσιάζοντας τις θέσεις του κόμματός του για «θεσμικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα». Οι κορόνες του θύμισαν κάπως τα «open gav» που έλεγε το 2009 ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου. Στο ίδιο πλαίσιο ενέταξε και την προαναγγελία ότι από βδομάδα το κόμμα του θα καταθέσει πρόταση για μια ακόμα Εξεταστική Επιτροπή, η οποία θα διερευνήσει πολιτικές ευθύνες για το ότι η «μεταβατική» ΕΡΤ δεν εκπέμπει ακόμα σήμα, όπως ζήτησε το ΣτΕ, αλλά και για το κόστος που συνεπάγεται το κλείσιμο της παλιάς ΕΡΤ. Ανάγοντας σε κυρίαρχο ζήτημα την «εμβάθυνση της δημοκρατίας», για να κρύψει την ταξική βάση των μέτρων που σήμερα παίρνονται και του κρατικού αυταρχισμού που εντείνεται, παρουσίασε προτάσεις προσαρμοσμένες στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, στην οποία φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει. Πυρήνας αυτών των προτάσεων είναι ότι αρκεί ένα μερεμέτισμα στο πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς του, από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για να ζήσει ο λαός καλύτερα και να ξεπεραστεί η κρίση.

Οι προτάσεις τους αφορούν μεταξύ άλλων σε «συνταγματική καθιέρωση των θεσμών της λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας, αρνησικυρίας και δημοψηφισμάτων», «διαφάνεια στη διοίκηση του κράτους και δυνατότητα ελέγχου των αποφάσεων από τους πολίτες», «καθιέρωση απλής αναλογικής», θητείες για τους βουλευτές, κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, κατάργηση της χρηματοδότησης των κομμάτων και «αποζημίωση μέρους των αποδεδειγμένων δαπανών τους», αλλαγή της αρχιτεκτονικής της Δημόσιας Διοίκησης με περισσότερες εξουσίες στις περιφέρειες και στους δήμους. Ολα αυτά με το σαθρό και απαντημένο από τη ζωή επιχείρημα ότι έτσι «το πολιτικό σύστημα θα γίνεται πιο δημοκρατικό, πιο συμμετοχικό». Ζήτησε, ακόμα, «συνταγματική απαγόρευση της ιδιωτικοποίησης του νερού, του ηλεκτρισμού και της ιδιωτικής εκμετάλλευσης των κοινόχρηστων, κοινόκτητων και κοινών αγαθών», κρύβοντας ότι αυτά είναι ασύμβατα με τη στρατηγική της ΕΕ για τις απελευθερώσεις και ότι το κεφάλαιο διαθέτει χίλιους ακόμα τρόπους για να βάλει στο χέρι στρατηγικής σημασίας τομείς της οικονομίας και κοινωνικά αγαθά (παραχωρήσεις, συμπράξεις κ.ά.).

Ανοιχτό άφησε να εξεταστεί και η άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, δηλώνοντας πως δε διαφωνούν με την προοπτική αυτή, αρκεί να προηγηθεί η υλοποίηση των παραπάνω θεσμικών αλλαγών. Ολες οι παραπάνω αλλαγές, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, υπάρχουν στα προγράμματα και των αστικών κομμάτων. Πέραν του ότι ορισμένες από αυτές αποτελούν αναγκαίες και ώριμες προσαρμογές του αστικού συστήματος στις σύγχρονες συνθήκες, η λογική που υπηρετούν είναι ότι η δυσλειτουργία του αστικού συστήματος και ορισμένες «στρεβλώσεις» στους θεσμούς φταίνε για την «κακοδαιμονία» των εργαζομένων και του λαού. Και ότι με την αλλαγή του, ο λαός θα ευημερήσει. Κρύβουν ότι τα μονοπώλια και η εξουσία τους είναι που επιβάλλουν τα βάρβαρα μέτρα και ότι η σαπίλα του καπιταλισμού δεν μπορεί να μην αντανακλάται στο πολιτικό του σύστημα, όσο κι αν το σοβατίσουν τα αστικά κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Γκρέμισμα θέλει ο καπιταλισμός και εκεί πρέπει να στοχεύσει ο λαός.

Β. Π.