Το «νέο σχολείο» δεν πετά έξω μόνο την ολόπλευρη μόρφωση, αλλά και το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Προσπάθειες χρόνων από πλευράς κυβερνήσεων και ΕΕ να διαλύσουν τις εργασιακές σχέσεις στην εκπαίδευση έχουν φέρει σήμερα τους εκπαιδευτικούς σε απόγνωση. Αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, ελαστικά απασχολούμενοι εκπαιδευτικοί, είναι αυτή τη στιγμή άνεργοι και κανείς τους δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι θα κάνει το Σεπτέμβρη. Εκατοντάδες αναπληρωτές αδυνατούν να αποδεχτούν την πρόσληψή τους καθώς τα ψίχουλα με τα οποία αμείβονται, τους αναγκάζουν ούτε λίγο ούτε πολύ να... πληρώνουν από την τσέπη τους για να μπουν στην τάξη και να διδάξουν. Οσοι δεν μπορούν, τιμωρούνται με τη στέρηση του δικαιώματος ακόμα και να καταθέσουν αίτηση πρόσληψης για την επόμενη σχολική χρονιά. Αντί δηλαδή, για μόνιμους εκπαιδευτικούς, έχουμε μόνιμους ανακυκλούμενους ομήρους.
Παράλληλα, οι προσλήψεις τόσο των μόνιμων, όσο και των ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών θα είναι για άλλη μια χρονιά μειωμένες, σε σχέση με τις αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης και σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες της εκπαίδευσης. Χώρια που και οι διαδικασίες προσλήψεων ξεκίνησαν αργότερα από άλλες χρονιές, λόγω των εκλογών. Ολα συντείνουν στο ότι φέτος θα έχουμε λιγότερους εκπαιδευτικούς στα σχολεία. Και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι σημαίνει σχολείο χωρίς εκπαιδευτικούς. Οταν μάλιστα το συγκεκριμένο πρόβλημα θα έρθει να προστεθεί στα υπόλοιπα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σχολική εκπαίδευση η οποία μετά και τον «Καλλικράτη», τα μνημόνια, την πολιτική χρόνιας συνειδητής υποχρηματοδότησής της είναι αντιμέτωπη με σοβαρή έλλειψη πόρων. Τα σχολεία άλλωστε είχαν την... ατυχία να μην είναι τράπεζες για να χρηματοδοτηθούν πλουσιοπάροχα σε καιρό κρίσης. Το ενδεχόμενο ενός νέου κύματος συγχωνεύσεων σχολείων, το να καλέσουν τους γονείς ακόμα πιο ξεδιάντροπα να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να καλύψουν ανάγκες, το να βρεθούν μαθητές που δε θα έχουν τρόπο να πάνε στο σχολείο σε κάποιες περιοχές, είναι ορατά με το άνοιγμα των σχολείων ή και νωρίτερα...
Πίσω από αυτή την εκπαίδευση που οικοδομείται υπάρχουν τεράστια συμφέροντα αφού συνδέεται με τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα κέρδη που αναμένει το μεγάλο κεφάλαιο με την αλλαγή του περιεχομένου και της φυσιογνωμίας του δημόσιου σχολείου. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν τα συμφέροντα του λαού και των παιδιών του. Που μπορούν και να είναι μορφωμένα ολόπλευρα, σύμφωνα με τις δυνατότητες που δίνει σήμερα η εξέλιξη της επιστήμης, ο πλούτος της γνώσης που ξεπερνά κάθε προηγούμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας, αλλά και με τις ανάγκες για πραγματική πρόοδο. Οι εκπαιδευτικοί, μαζί με τους εργαζόμενους και άνεργους γονείς, τους μαθητές δεν είναι αδιάφοροι απέναντι στην κατάσταση που διαμορφώνεται στην Παιδεία. Για να μη γίνει καθεστώς η μιζέρια στο δημόσιο σχολείο, η αμορφωσιά, η δουλειά με όρους σκλαβιάς, οι ανησυχίες πρέπει να γίνουν πρωτοβουλίες ανάδειξης ζητημάτων, από κοινού κινητοποιήσεων με αιτήματα αυτά που αξίζουν πραγματικά στα παιδιά του λαού.
Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου