Ποιος ευθύνεται για την Εκπαίδευση;

Οι συζητήσεις και η διαμάχη γύρω από τον τρόπο που παρουσιάζονται οι φθόγγοι στο νέο βιβλίο Γραμματικής των τελευταίων τάξεων του Λυκείου, έχουν απλωθεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, με αφορμή ένα άρθρο μιας δασκάλας μέλους του συλλόγου εκπαιδευτικών «Αλέξανδρος Δελμούζος». Δε θα σταθούμε στην ουσία αυτής της συζήτησης, που η ρίζα της πρέπει να αναζητηθεί σε αρκετές δεκαετίες πίσω, σε στάδια απλοποίησης που υπέστη η γλώσσα μας (όχι κατ' ανάγκη πάντα σωστά) και μαζί της οι φθόγγοι που προφέρουμε και κατ' επέκταση και η Γραμματική που αποτυπώθηκε σ' αυτή που γνωρίζουμε σήμερα από τον Τριανταφυλλίδη... Αυτή η συζήτηση όμως έχει προκαλέσει ποικίλα σχόλια για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς και την Εκπαίδευση.

Ανάμεσα στα σχόλια που έχουν γραφτεί, είναι και αυτά που συμπυκνώνει με χτεσινό άρθρο στην «Καθημερινή» ο Π. Μανδραβέλης, που επαναφέρουν το θέμα της «αξιολόγησης» των εκπαιδευτικών. Λίγο πολύ, λένε διάφοροι και μαζί τους ο Π. Μανδραβέλης: Εδώ υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα γράμματα από τους φθόγγους... αξιολογήστε τους και απολύστε τους! Βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν τα μαχαίρια...

***

Αλήθεια, ποιος ευθύνεται για το τι μαθαίνουν οι εκπαιδευτικοί πριν μπουν να διδάξουν στα σχολεία, ποιος ευθύνεται για τη μόρφωση που παίρνουν και που αποτυπώνεται στο πτυχίο τους; Τείνει να γίνει ατομική υπόθεση κι ευθύνη του κάθε φοιτητή το πρόγραμμα σπουδών του μέσα στο πανεπιστήμιο. Να φτιάχνει ο καθένας ένα «μενού μαθημάτων» που θα συγκροτούν το πτυχίο του, είχε πει η πρώην υπουργός Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου! Δεν είναι ευθύνη του κράτους να μορφώνει τους εκπαιδευτικούς όπως πρέπει για να σταθούν στα σχολεία; Εδώ και 15 περίπου χρόνια ξεκίνησε ο ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών ακριβώς με τα ίδια επιχειρήματα που προωθείται σήμερα η «αξιολόγηση», του τύπου να διαλέγουμε αυτούς που πραγματικά κάνουν για τη σχολική έδρα. Και να που τόσο καιρό μετά, επανέρχεται το θέμα της ικανότητας των εκπαιδευτικών... Τίποτα δεν έλυσε ο ΑΣΕΠ σε σχέση με το θέμα της καταλληλότητας, ούτε φυσικά και σε σχέση με την αδιοριστεία, αφού στρατιές εκπαιδευτικών αδιόριστων ή ελαστικά εργαζόμενων στοιβάζονται ως εφεδρείες κάθε χρόνο...

Ασε που ποτέ δεν οργανώθηκε ένα πραγματικό σύστημα περιοδικής επιστημονικής επιμόρφωσης για όλους τους εκπαιδευτικούς! Οι μόνες επιμορφώσεις που γίνονται είναι πάνω στα ευρωπαϊκά προγράμματα και το μανατζάρισμα της εκπαιδευτικής αμορφωσιάς. Εξάλλου και η «αξιολόγηση» τέτοιο χαρακτήρα θα έχει: Οχι να ελέγξει τις ικανότητες των εκπαιδευτικών, αλλά να να ελέγχει και να επιβάλλει την προσαρμογή τους στο νέο σχολείο της αγοράς.

***

Την ουσιαστική επιστημονική επιμόρφωση, από δική του ευθύνη, το κράτος την έχει μετατρέψει αποκλειστικά σε ατομική υπόθεση του εκπαιδευτικού, ενώ προσφάτως της έδωσαν και ακραιφνώς ταξικά χαρακτηριστικά - κόβουν το μισθό σ' όσους εκπαιδευτικούς θελήσουν να πάρουν εκπαιδευτική άδεια π.χ. για ένα μεταπτυχιακό. Πλέον, δηλαδή, θα ανανεώνει τις επιστημονικές του γνώσεις μόνο όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα...

Σίγουρα οι εκπαιδευτικοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών για πολλά από όσα συμβαίνουν στην Εκπαίδευση. Κυρίως οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες, με τους συσχετισμούς που υπάρχουν, ευθύνονται γιατί έχουν βάλει πλάτες κι έχουν διευκολύνει με τη στάση τους το πέρασμα, κομμάτι - κομμάτι, της πολιτικής της αμορφωσιάς. Αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι που διευκολύνουν και σήμερα τη λεγόμενη «αξιολόγηση», γνωρίζοντας ότι αυτή δεν έχει να κάνει με τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων και των εκπαιδευτικών, αλλά με τη διευκόλυνση των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων, με το διαρκή ανταγωνισμό σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών, με το σπρώξιμο της εκπαίδευσης σε μια βιτρίνα πιο ελκυστική και σ' ένα περιεχόμενο... αμορφωσιάς.

Πηγή: Ριζοσπάστης
Γ. Σ