Την ίδια μέρα που είδε το φως της δημοσιότητας η συνεννόηση της κυβέρνησης με Κομισιόν - ΕΚΤ - ΔΝΤ για την ετοιμότητά της για νέα επίθεση στα ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικάκαι εργασιακά τους δικαιώματα και ιδιαίτερα στιςΣυλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, είδε επίσης το φως της δημοσιότητας, μελέτη του ΟΟΣΑ για τους μισθούς. Σύμφωνα μ' αυτήν, στην Ελλάδα, για να επιβιώσει μια οικογένεια με δύο παιδιά, στην οποία εργάζεται μόνο ένα μέλος της και αμείβεται με τον κατώτατο μισθό, χρειάζεται να δουλεύει από 60 έως και 70 ώρες τη βδομάδα.
Από τη σύγκριση των κατώτατων μισθών, σε σχέση με το μέσο μισθό, διαπιστώνει ότι η Ελλάδα όπου ο κατώτατος μισθός είναι στο 45% του μέσου μισθού, βρίσκεται πιο κοντά στις χώρες με τα χαμηλότερα ποσοστά (που κυμαίνονται μεταξύ 35% και 40%) όπως είναι οι Τσεχία, Μεξικό, Ηνωμένες Πολιτείες, Εσθονία και Ιαπωνία. Ανω του 60% του μέσου μισθού ανέρχεται ο κατώτατος μισθός μετά την κρίση σε Σλοβενία, Γαλλία, Χιλή και Τουρκία. Ο ΟΟΣΑ υπολογίζει στα 4,42 δολάρια ανά ώρα, μετά από φόρους τον κατώτατο μισθό στην Ελλάδα και στα 4,41 δολ. στην Πορτογαλία. Χαμηλότερα βρίσκονται σε Πολωνία με 3,59 δολ., Τουρκία 3,49 δολ., Σλοβακία 2,99 δολ., Εσθονία 2,49, Λετονία 1,46. Στην κορυφή της σχετικής λίστας, βρίσκονται η Αυστραλία και το Λουξεμβούργου (9 δολάρια/ώρα). Ο κατώτατος μισθός της Γερμανίας το 2015 καθορίζεται στα 7,19 δολάρια.
***
Επίσης, η συγκεκριμένη μελέτη συγκρίνει το καθαρό εισόδημα από τους κατώτατους μισθούς μετά την αφαίρεση των φορολογικών επιβαρύνσεων αλλά και δαπανών των λαϊκών νοικοκυριών για κοινωνικές ανάγκες. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, υπάρχουν κράτη στα οποία οι μισθωτοί με πλήρη απασχόληση που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, ακόμη κι αν εργάζονται πολλές ώρες, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Στην Ελλάδα, ένας μισθωτός σε μονογονεϊκή οικογένεια με δύο παιδιά ή ένας εργαζόμενος σε οικογένεια με δύο παιδιά, που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό, πρέπει να δουλεύει από 60 έως και 70 ώρες τη βδομάδα προκειμένου η οικογένειά του να μη βρίσκεται στο κατώφλι της φτώχειας.Να σημειώσουμε ότι τα όρια φτώχειας των αστών είναι πολύ κάτω και από αυτή την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών. Οι φτωχοί είναι πολύ περισσότεροι και ας αμείβονται παραπάνω από τον κατώτατο μισθό.
***
Οσο, λοιπόν, και αν τα στοιχεία του ΟΟΣΑαναφέρονται σε όσους αμείβονται με τον κατώτατο μισθό στην Ελλάδα, με δεδομένη την πολιτική που έχουν συζητήσει η κυβέρνηση με ΣΕΒ - ΣΕΤΕ - ΓΣΕΒΕΕ - ΕΣΕΕ - ΓΣΕΕ για τον κατώτατο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις, αλλά και την απαίτηση των Κομισιόν - ΕΚΤ - ΔΝΤ να μην αυξηθεί η σημερινός κατώτατος μισθός - πείνας, ενώ η τάση είναι να παρασέρνονται και οι άλλοι μισθοί προς τα κάτω προς τον κατώτατο, είτε με επιχειρησιακές είτε με ατομικές συμβάσεις, αυτή η κατάσταση φαίνεται πως γίνεται μόνιμη.
Είναι δείκτης η μελέτη του ΟΟΣΑ για μερικά κρίσιμα ζητήματα, τα οποία χρειάζεται να συνειδητοποιήσει η εργατική, η λαϊκή οικογένεια. Πρώτ' απ' όλα ότι η πολιτική διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης από τις αστικές κυβερνήσεις μετέφερε την πληρωμή των συνεπειών της στην εργατική τάξη. Που θα ζει σε μόνιμη και σταθερή βάση με τέτοιες συνθήκες, αν δεν πάρει την υπόθεση της ανατροπής αυτής της κατάστασης σε όφελός της, στα δικά της χέρια.
Να συνειδητοποιήσει επίσης ότι οι διαφορές ανάμεσα στα κράτη, στις συγκρίσεις των μέσων όρων των μισθών αλλά και των κατώτατων, δεν είναι ασφαλείς αν δε συγκριθούν με το ποιες ανάγκες καλύπτουν, ή να το πούμε διαφορετικά στη λαϊκή γλώσσα, πόσο ακριβή είναι η ζωή. Μην αποπροσανατολίζει το μεγάλο ποσοστό π.χ. της Γερμανίας ή ακόμη και η μεγάλη ωριαία αμοιβή συγκριτικά με την Ελλάδα. Θυμίζουμε τα «μίνι τζομπς» με τα 400 ευρώ μισθό, όταν το νοίκι στη Γερμανία είναι μεγαλύτερο.
Η εικόνα που δίνει ο ΟΟΣΑ αποκαλύπτει ότι ακόμη και στις καπιταλιστικές οικονομίες που λένε ότι ξεπεράστηκε η κρίση, (π.χ. ΗΠΑ), μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης, αυτά δηλαδή που αμείβονται με κατώτατο μισθό, δεν μπορούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες, άρα φυτοζωούν.
***
Θα ρωτήσει κάποιος. Τι να κάνουν οι εργαζόμενοι; Αγώνα για κάλυψη των απωλειών της περιόδου της κρίσης με κατάργηση όλων των αντεργατικών, αντιλαϊκών νόμων, για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών. Να παλέψουν σε κατεύθυνση ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ, την εξουσία τους. Τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι μοναδική ουσιαστική διέξοδος για τους εργαζόμενους είναι η κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. Ο Καρλ Μαρξ στο έργο του «Μισθός - Τιμή - Κέρδος» το 1865, έγραφε: «Η εργατική τάξη δε θα πρέπει να υπερβάλλει την τελική αποτελεσματικότητα των καθημερινών αυτών αγώνων. Δε θα πρέπει να ξεχνά ότι παλεύει ενάντια στα αποτελέσματα κι όχι ενάντια στις αιτίες αυτών των αποτελεσμάτων, ότι καθυστερεί βέβαια την προς τα κάτω κίνηση, δεν αλλάζει όμως την κατεύθυνσή της, ότι χρησιμοποιεί καταπραϋντικά φάρμακα, που όμως δε γιατρεύουν την αρρώστια. Δε θα πρέπει λοιπόν να κατατρίβεται αποκλειστικά σ' αυτόν τον αναπόφευγο μικροπόλεμο, που ξεπηδά διαρκώς από τους ατέλειωτους σφετερισμούς του κεφαλαίου ή τις διακυμάνσεις στην αγορά. Θα πρέπει η εργατική τάξη να καταλάβει ότι μαζί μ' όλες τις αθλιότητες που της επιβάλλει, το σημερινό σύστημα εγκυμονεί ταυτόχρονα και τους υλικούς όρους και τις κοινωνικές μορφές που είναι απαραίτητες για έναν οικονομικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αντί το συντηρητικό σύνθημα: "Ενα δίκαιο μεροκάματο για μια δίκαιη εργάσιμη μέρα", θα πρέπει να γράψει στη σημαία της το επαναστατικό σύνθημα: "Κατάργηση του συστήματος της μισθωτής εργασίας"».
Ι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου