H παιδαγωγική , τα παιδιά και τα σχολεία.... στο απόσπασμα

ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. «Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ»

(Mε αφορμή τη συνάντηση των Ενώσεων Γονέων της Βόρειας Αθήνας, με το δ/ντη δ/νσης Π.Ε. Β΄ Αθήνας, όπου παραβρέθηκαν και οι Σύλλογοι Π.Ε. της Β΄ Αθήνας).

Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ... ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ.

                                               

                                         «Φεγγαράκι μου λαμπρό

Φέγγε μου να περπατώ

Να πηγαίνω στο σχολειό

Να μαθαίνω γράμματα

Γράμματα σπουδάματα

Του θεού τα πράματα».

·   Κάποτε οι δάσκαλοι τοποθετούνταν πριν ανοίξουν τα σχολεία κι ήταν τόσοι, όσα τα τμήματα του σχολείου. Τώρα οι δάσκαλοι έρχονται σ΄ όλη τη διάρκεια της χρονιάς και τα τμήματα καλύπτονται μ΄ ό,τι να ΄ναι, όπως - όπως.

·     Κάποτε ο γυμναστής έκανε γυμναστική, ο καθηγητής των Αγγλικών έκανε Αγγλικά  κι ο δάσκαλος γλώσσα, μαθηματικά, ιστορία κλπ. Τώρα ο καθηγητής των γερμανικών κάνει ιστορία και θεατρική αγωγή. Των αγγλικών κάνει μαθηματικά στην πρώτη τάξη. Και γενικά κάνει ο καθένας ό,τι να ΄ναι προκειμένου να γεμίσει το πρόγραμμα χωρίς νέες τοποθετήσεις εκπαιδευτικών.

·   Κάποτε στο σχολείο κάναμε μαθήματα κι είχαμε βιβλία. Τώρα έχουμε «προγράμματα» και «ευέλικτη ζώνη». Δηλαδή «μάθημα να μη γίνεται κι ό, τι θέλει ας γίνεται». Και τα «νέα βιβλία» που έχουμε είναι κατάλληλα μόνο για προσάναμα.

·    Κάποτε η ύλη, τα μαθήματα κι η μαθησιακή μέθοδος, είχαν αρχή, μέση και τέλος. Τώρα «βάζουν το άλογο πίσω απ΄ το κάρο», όταν βάζουν στα πρωτάκια υπολογιστές και αγγλικά, πριν μάθουν την ελληνική αλφαβήτα. Ή όταν βάζουν το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο, πολλά κεφάλαια μετά την πρόσθεση ετερώνυμων κλασμάτων.

·  Κάποτε οι μικροί μαθητές μάθαιναν την προστακτική μέσα απ΄ τα ποιήματα του Σικελιανού («Ηχήστε σάλπιγγες»). Τώρα μαθαίνουν πώς να κάνουν μαρουλοσαλάτα.

·   Κάποτε οι δάσκαλοι είχαν ωράριο και δικαιώματα. Είχαν ο καθένας το σχολείο του κι ανέπτυσσε σχέσεις με τους συναδέλφους τους, με τα παιδιά και με τους γονείς. Τώρα οι περισσότεροι είναι συμβασιούχοι, ΕΣΠΑ, μεταταγμένοι, αποσπασμένοι, περιπλανώμενοι, που πάνε σε τέσσερα ή και σε πέντε σχολεία, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνουν να μάθουν ούτε τα ονόματα των συναδέλφων τους. Πόσο μάλλον τα ονόματα των παιδιών.

·   Κάποτε μας έλεγαν ότι «το ολοήμερο είναι κοινωνική ανάγκη» (στόχος φυσικά ήταν η ελαστικοποίηση και του ωραρίου και των εργασιακών σχέσεων κι η διάσπαση του ενιαίου περιεχομένου). Τώρα έχουν κλειστά τα ολοήμερα προκειμένου να εξοικονομήσουν δασκάλους για τα τμήματα (χωρίς νέους διορισμούς).

·    Κάποτε τα τμήματα σχηματιζόταν με παιδαγωγικά κριτήρια κι αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων. Τώρα τα τμήματα έχουν μόνο ... αριθμούς (πάνω από 25) και τα φτιάχνει ο Big brother των σχολείων.

·   Κάποτε είχαμε τμήματα ένταξης, τμήματα υποδοχής κι άλλα τέτοια. Τώρα είναι όλα χύμα. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι για να μάθουν τίποτα. Τώρα παιδοφυλακτήριο δεν είναι μόνο το ολοήμερο, αλλά γίνεται σιγά σιγά όλο το σχολείο.

·    Κάποτε στόχος ήταν όλα τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο. Τώρα επίσημα αφήνουν χιλιάδες προνήπια εκτός σχολείου, σαν κάτι πολύ απλό και φυσιολογικό.

·  Κάποτε οι εκπαιδευτικοί κι οι γονείς επιδίωκαν ΜΟΡΦΩΣΗ και ΓΝΩΣΗ. Τώρα όλη η λειτουργία του σχολείου στοχεύει στην κατάρτιση και τη διαχείριση πληροφοριών.

·   Κάποτε προτρέπαμε τα παιδιά μας να σπουδάσουν. Τώρα το υπουργείο προτείνει στους μικρούς μαθητές «να βιδώνουν βίδες» και να γίνουν τραγουδιστές από μικροί.

Το σχολείο που είχαμε κάποτε δε μας άρεσε. Είχε πολλά προβλήματα. Το σχολείο που διαμορφώνεται τώρα είναι κατά πολύ χειρότερο. Το «νέο Σχολείο» είναι σε όλα ταιριαστό με τη «νέα τάξη» και τη «νέα οικονομία» του κεφαλαίου, του Ο.Ο.Σ.Α. και της Ε.Ε.

Το μόνο αταίριαστο, είναι που αυτοί οι «μπακάληδες» της διοίκησης, οι «διδάκτορες της κοπτοραπτικής», οι «προκρούστες» των σχολείων (στελέχη της εκπαίδευσης από μεγαλόσχημα μέχρι και τελευταίοι τροχοί της άμαξας - σαν κάποιους «πειθαρχικούς» στην κυβέρνηση  διευθυντές), επιμένουν να αυτοαποκαλούνται «δάσκαλοι» ή ακόμα και «παιδαγωγοί».

                                                               

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Γ. Σεφέρης» καλεί όλους τους «Δασκάλους» - εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων που υπηρετούν την επιστήμη τους και τις ανάγκες των παιδιών του λαού, να αντισταθούν. Ο κοινωνικός ρόλος του δασκάλου ήταν και είναι πάντοτε τεράστιος. Η αντίσταση ήταν και είναι ανάγκη. Η μόρφωση των παιδιών του λαού ήταν και είναι Ανθρώπινη υποχρέωση. Κι οι φωστήρες των μεταρρυθμίσεων ας εφαρμόσουν τις φαεινές τους ιδέες, πρώτα στα δικά τους τα παιδιά.

O «Δάσκαλος» έχει δύναμη να επιβάλει την παιδαγωγική του γνώμη.

• Έχει το Σύλλογο Διδασκόντων που είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία του σχολείου.
• Έχει το σωματείο του, για να οργανώνει τον αγώνα για μια παιδεία κι ένα σχολείο τέτοιο που δικαιούνται οι μαθητές μας - τα παιδιά μας.
• Έχει τους γονείς που πρέπει να τους ενημερώνει διαρκώς για τα σχέδια των εχθρών του σχολείου – των στρατιωτών του νέου σχολείου, της κυβέρνησης και της Ε.Ε.

Το Δ.Σ.