Καρφί δεν τους καίγεται αν τσακιστεί το κίνημα. Πρόκειται για καθαρό τυχοδιωκτισμό.

Θεωρώντας ότι οι εκτιμήσεις του Π.Α,ΜΕ εκπαιδευτικών επιβεβειώθηκαν απολύτως, ξαναδημοσιεύουμε απόσπασμα της ανακοίνωσης  με τίτλο "ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΑΓΩΝΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ".

Είναι ίσως μοναδική ευκαιρία να βγάλουν συμπεράσματα οι εκπαιδευτικοί. Πρέπει κάποια στιγμή να γυρίσουν αποφασιστικά την πλάτη σε όσους με την τακτική τους ανοίγουν το δρόμο στην κυβέρνηση όχι απλά να τσακίσει το κίνημα των εκπαιδευτικών, αλλά να δυναμιτίσει την  όποια προσπάθεια δημιουργίας πανεκπαιδευτικού μετώπου από γονείς,εκπαιδευτικούς, μαθητές, φοιτητές.

Ξέρουν πολύ καλά , όπως διατυπώθηκε και από τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ, «είναι δεδομένο ότι η κοινωνία θα είναι απέναντί μας … είναι δεδομένη η εχθρότητα». Άραγε δεν έμμεση ομολογία ότι παίζουν καθαρά το παιχνίδι της κυβέρνησης; Γιατί ποιον βολεύει η αντιπαλότητα γονέων -εκπαιδευτικών αν όχι την κυβέρνηση;

Οι προθέσεις της κυβέρνησης για τη παιδεία είναι ξεκάθαρες και περιγράφονται με μια λέξη. ΔΙΑΛΥΣΗ. Άρα λοιπόν , κατά τη γνώμη του μπλογκ, κάποιοι ανέλαβαν να κάνουν τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό της κυβέρνησης. Να δώσουν δηλαδή την ευκαιρία να ενεργοποιήσει  τους κατασταλτικούς μηχανισμούς εκείνους που θα συντρίψουν τώρα και στο μέλλον κάθε αντίσταση, θα μεταφέρουν στις πλάτες των "κακών", "αδιάφορων" εκπαιδευτικών τις ευθύνες για όλα συμβούν στην εκπαίδευση, οι οποίοι και θα πρέπει να «συνετιστούν» γιατί δρουν σαν συντεχνία και «αδιαφορούν» για το μέλλον των παιδιών…  Θα περάσει λοιπόν η αξιολόγηση και όλα τα μέτρα υποβάθμισης - διάλυσης της εκπαίδευσης χωρίς σοβαρή αντίσταση, αφού στα μάτια των γονιών θα έχουν δαιμονοποιηθεί  οι εκπαιδευτικοί.

Διαβάστε το απόσπασμα της ανακοίνωσης του Π.Α.ΜΕ εκπαιδευτικών

Η ηγεσία της ΟΛΜΕ παίζει πολιτικά, επικοινωνιακά παιχνίδια στις πλάτες του κλάδου. Οι μεν ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ για να εξιλεωθούν από τη στήριξη που έδιναν και δίνουν τόσα χρόνια στην κυβερνητική πολιτική, οι δε δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν αυτή την απεργία ως πολιτική επένδυση, ως εφαλτήριο που θα συμβάλλει ώστε να ‘ρθει στο κυβερνητικό προσκήνιο ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ από την πλευρά τους χρησιμοποιούν τα καλέσματα γι’ αυτή την απεργία για τις δικές τους επικοινωνιακές ανάγκες, για την αυτοεπιβεβαίωσή τους ότι «και καλά» είναι το πιο αγωνιστικό κομμάτι του κλάδου. Επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του ΠΑΜΕ ότι αυτές οι ηγεσίες δεν μπορούν να οργανώσουν αγώνες με αποτελέσματα, μπαίνουν σε έναν αγώνα για να βγουν γρήγορα-γρήγορα, αρκεί η απεργία στις εξετάσεις να εξυπηρετήσει το επικοινωνιακό τους παιχνίδι! Μία τέτοια εξέλιξη βολεύει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που θέλουν ένα κίνημα ηττημένο, βολεύει και το ΣΥΡΙΖΑ που σε συνθήκες «αριστερής» διακυβέρνησης δεν θα θέλει πολλά-πολλά μπερδέματα στα πόδια του από ένα ισχυρό, λαϊκό κίνημα.

Καρφί δεν τους καίγεται αν τσακιστεί το κίνημα. Πρόκειται για καθαρό τυχοδιωκτισμό.

3. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ξεκαθαρίζουμε ότι δεν είμαστε αντίθετοι σε καμιά μορφή πάλης και ως εκ τούτου δεν είμαστε αντίθετοι ούτε με την απεργία στις εξετάσεις, αρκεί η εκάστοτε μορφή πάλης να συνδέεται με προϋποθέσεις για την επιτυχία του αγώνα. Και τέτοιες προϋποθέσεις επιτυχίας κατά τη γνώμη μας είναι:

• Η οργάνωση, ο σχεδιασμός του αγώνα με αιτήματα και στόχους πάλης που να εξασφαλίζουν την ενότητα του κλάδου, τη μαζική συμμετοχή στην απεργία, αν είναι δυνατόν από τη συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών

• Αιτήματα, πλαίσιο και προσανατολισμός πάλης που θα συμβάλλει στη συμμαχία, στον κοινό αγώνα με εργαζόμενους γονείς, μαθητές, με τους άλλους κλάδους των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αγώνας και σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική, την εξουσία των τραπεζιτών και των βιομηχάνων, της Τρόικα και της Ε.Ε., σύνδεση της καθημερινής πάλης με την προοπτική μιας άλλης ανάπτυξης σε όφελος του λαού και όχι των εκμεταλλευτών του.

Τέτοιες προϋποθέσεις διασφαλίζονται στην κοινή πάλη για ένα άλλο σχολείο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, ένα σχολείο που θα δίνει μόρφωση σε όλα τα παιδιά και που θα διδάσκει την ιστορική και επιστημονική αλήθεια.

Τέτοιες προϋποθέσεις βρίσκονται στον κοινό αγώνα, όχι μόνο πάνω σε ένα αίτημα πάλης (π.χ. ενάντια στην αύξηση του ωραρίου εργασίας), αλλά στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, κόντρα στο πολυνομοσχέδιο, στο νέο σχολείο Α.Ε., την αξιολόγηση, το νέο πειθαρχικό δίκαιο, τις υποχρεωτικές μετατάξεις, την αύξηση του ωραρίου, τις απολύσεις, τη μισθολογική καθήλωση κ.α.