Για το «λεφτά υπάρχουν» αλά ρώσικα

Σοβιετική αφίσα - πλακάτ των αρχών του περασμένου αιώνα: «Θάνατος στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό»

Η πρόσφατη 30ή Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ με τη Ρωσία (21/12) επανέφερε το ενδεχόμενο συμμετοχής της Ρωσίας σε πακέτο δανειακής στήριξης της ΕΕ-ΔΝΤ προς την Κύπρο.

Μάλιστα, ορισμένα ΜΜΕ υποστήριξαν πως από τις δηλώσεις του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, στις Βρυξέλλες προκύπτει πως η Ρωσία δεν έχει κλείσει την «πόρτα» στη δανειοδότηση της Κύπρου και «θα μπορούσε να συμβάλει στη σταθεροποίηση της κυπριακής οικονομίας». Πολύ περισσότερο που στη λίστα των κρατών - οφειλετών της Ρωσίας βρίσκονται αυτή τη στιγμή κοντά 60 χώρες.

Να σημειωθεί πως το 2011 η Κύπρος πήρε δάνειο από τη Ρωσία, ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, κάτι που έκανε ορισμένα ΜΜΕ του λεγόμενου «πατριωτικού» χώρου να «πανηγυρίσουν» πως δήθεν «η Κύπρος, χάρη στη στήριξη της Ρωσίας, γλίτωσε οριστικά από το Μηχανισμό Στήριξης που έχει "φυλακίσει" την Ελλάδα». Εκείνη την περίοδο και ιδιαίτερα πριν τις ελληνικές εκλογές του Μάη το θέμα αυτού του δανείου το έφερνε συνέχεια ως παράδειγμα «εναλλακτικού δανεισμού» ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρας. Τελικά ο «θησαυρός» αποδείχτηκε «άνθρακες»! Το δάνειο αυτό κάθε άλλο παρά έφτασε, ενώ η Κύπρος στην πορεία προσέφυγε και στο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ, ενώ τον Ιούνιο του 2012 αποτάθηκε για νέο δάνειο στη Ρωσία, αυτή τη φορά 5 δισεκατομμυρίων ευρώ, αλλά χωρίς να επιτύχει αποτέλεσμα. Μάλιστα, πριν μερικούς μήνες η κυβέρνηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας διευκρίνισε ότι η όποια δανειοδότηση προς την Κύπρο θα ήταν στο πλαίσιο του «πακέτου στήριξης» που θα συμφωνήσει η Κύπρος με την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Το ζήτημα έχει και μια άλλη διάσταση, αφού πριν τις τελευταίες εκλογές είχε «σκάσει» η «είδηση» πως οι Ρώσοι «δίνανε και σε μας δάνειο», αλλά εμείς τίποτα! Δηλαδή, δε δίνανε ακριβώς σ' εμάς, αλλά στον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας, Γ. Παπανδρέου, αλλά, όπως έλεγε η «πηγή» της πληροφόρησης, εκείνος ...τίποτα. Αντί να τα πάρει και να πει κι «ευχαριστώ», ούτε που τα κοίταξε κι άρχισε τις αμπελοφιλοσοφίες με τον Πούτιν για τα ...περιβαλλοντικά προβλήματα. Οι πάγοι λιώνουν, το κλίμα αλλάζει, οι αρκούδες με τις φώκιες κινδυνεύουν και τέτοια... Εδώ, δηλαδή, καιγόταν ο τόπος, καιγόταν το σπίτι μας, αλλά αυτός εκεί, το «βαζάκι με το μέλι» το 'χε βρει στο ΔΝΤ και στον «ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης»....

Εξαιτίας των παραπάνω έχει μια σημασία να δούμε ορισμένα συμπεράσματα, που μπορούν να βγουν σχετικά με το ζήτημα της δανειοδότησης από τη Ρωσία και άλλες χώρες.

Ας πάρουμε όμως τις τελευταίες εξελίξεις για το ρωσικό δάνειο στην Κύπρο. Τι είπε σχετικά στις Βρυξέλλες ο Β. Πούτιν;

«Πάρτε τα μέτρα και βλέπουμε!»

Οταν, λοιπόν, ο Β. Πούτιν ρωτήθηκε για τα οικονομικά προβλήματα της Κύπρου και την πιθανή ρωσική συμμετοχή στη δανειοδότησή της σημείωσε: «Η Κύπρος είναι μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και πιστεύουμε ότι Ευρωπαίοι εταίροι θα πρέπει να καθορίσουν τους κανόνες των σχέσεων εντός της ΕΕ και δεν αισθανόμαστε πολύ άνετα να παρεμβαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία» και πρόσθεσε πως «στην κατάσταση αυτή, κι αφού έχει επιτευχθεί μια συμφωνία, εμείς δεν αποκλείουμε εξαρχής τη δυνατότητα να λάβουμε μέρος στην επίλυση των ζητημάτων, που συνδέονται με τη σταθεροποίηση της κατάστασης στην Κύπρο».

Την ίδια ώρα τόνισε πως «χρηματοπιστωτικές και οικονομικές συνθήκες, η μακροοικονομική κατάσταση της ρωσικής οικονομίας σήμερα είναι καλή. Είχαμε οικονομική ανάπτυξη 3,7% και τα αποθέματα αυξάνονται. Χρήματα υπάρχουν. Ο χρυσός μας και τα συναλλαγματικά αποθέματά μας είναι πάνω από 500 δισεκατομμύρια και 150 δισεκατομμύρια το αποθεματικό της κυβέρνησης. Το πρόβλημα δεν είναι τα λεφτά, αλλά τα συστημικά μέτρα».

Δηλαδή, συνοψίζοντας:

α) αλλιώς θα συμπροφερόμασταν αν η Κύπρος δεν ήταν μέλος της ΕΕ,

β) τώρα πάρτε τα μέτρα που θα καταλήξετε στα πλαίσια της ΕΕ και ...βλέπουμε!

Η ρωσική θέση δεν είναι στον «αέρα». Εχει να κάνει από τη μια με τις εγγυήσεις που ζητά το ρωσικό κεφάλαιο, για την ενίσχυση των θέσεών του στην περιοχή, αλλά και την εξασφάλιση, με τον έναν ή άλλο τρόπο, της κερδοφορίας των κεφαλαίων που μπορεί να επενδύσει με τη μορφή των δανείων. Κι εδώ τα συμφέροντα του ρωσικού κεφαλαίου συμπλέουν, αν δεν συμπίπτουν κιόλας, με τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων! Γιατί κοινή είναι η ταξική φύση τους! Από εδώ προκύπτει και το «πάρτε τα μέτρα και βλέπουμε!»

Ποιος θα σώσει ποιον;

Αλλά αν ακόμη η Κύπρος ή Ελλάδα ήταν εκτός ΕΕ κι έπαιρναν το ρωσικό δάνειο, θα σώνονταν ο λαός; Οσοι παρακολουθούν τις διεθνείς εξελίξεις θα γνωρίζουν πως η Λευκορωσία βρέθηκε αντιμέτωπη με την οικονομική κρίση, ζήτησε δάνειο από το «Ταμείο κατά της κρίσης» που έχει συγκροτήσει η «Ευρασιατική Οικονομική Κοινότητα» (ΕΟΚ). Σ' αυτήν την ΕΟΚ, που 'χει συγκροτήσει κι ελέγχει η Ρωσία, συμμετέχουν ακόμη η Λευκορωσία, το Καζαχστάν, η Κιργισία, το Τατζικιστάν. Μετά από διαπραγματεύσεις αποφασίστηκε η χορήγηση του δανείου ύψους 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς τη Λευκορωσία. Σύμφωνα με τους όρους του δανείου, η Λευκορωσία θα πρέπει, κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών χρόνων, να ιδιωτικοποιήσει μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις ύψους 7,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το δάνειο χορηγείται σε δόσεις μέσα σε διάστημα τριών χρόνων. Δηλαδή, και η Λευκορωσία, για να πάρει το δάνειο περνά από το δικό της «μνημόνιο», που επίσης προβλέπει εκποίηση δημόσιας περιουσίας, ανατροπή εργασιακών σχέσεων, χειροτέρευση των συνθηκών ζωής των εργαζομένων.

Την ίδια ώρα είναι γνωστό πως η χορήγηση ρωσικών δανείων σε διάφορες χώρες συνδέεται είτε με την αγορά απ' αυτές τις χώρες ρωσικών εμπορευμάτων, όπως οπλικών συστημάτων (βλέπε π.χ. Ινδία), φυσικού αερίου (π.χ. Ουκρανία, Αρμενία), σιδηροδρομικών βαγονιών (π.χ. Σερβία), είτε με την κατασκευή νέων αγωγών (π.χ. Κίνα), ακόμη και για γεωπολιτικά ανταλλάγματα (π.χ. Κιργισία), που σκοπό έχουν να διευκολύνουν τη διείσδυση των ρωσικών μονοπωλίων σε νέες αγορές, αυξάνοντας την κερδοφορία τους.

Εκτός αυτού, η Ρωσία, όπως και η Κίνα, είναι μέλη του ΔΝΤ και ήδη έχουν επιτύχει μια σχετική αναβάθμιση της θέσης τους μέσα στο ΔΝΤ, αλλά επιδιώκουν την ένταξή τους στον «σκληρό πυρήνα» του ΔΝΤ. Ετσι οι δύο αυτές χώρες συζητάνε να δώσουν από 100 έως 200 δισεκατομμύρια δολάρια, όπως γράφεται «για τη σωτηρία της ευρωπαϊκής οικονομίας», αλλά πώς; Πάντα μέσω του ΔΝΤ. Ως αντάλλαγμα η Ρωσία και η Κίνα θα πρέπει να πάρουν μεγαλύτερα ποσοστά ψήφων μέσα στο ΔΝΤ. Οχι, βέβαια, για να το μετατρέψουν σε «ευαγές ίδρυμα», που θα δίνει φράγκα σ' όποιον δεν έχει, αλλά για να δυναμώσει η θέση του ρωσικού και κινεζικού κεφαλαίου στους συσχετισμούς δύναμης που διαμορφώνονται μέσα στους παγκόσμιους οικονομικούς οργανισμούς του καπιταλισμού.

Να γιατί είναι εκ του πονηρού δήθεν «λύσεις», όπως αυτές που διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, που αντιμετωπίζουν αταξικά τους διεθνείς συσχετισμούς δύναμης και τις διάφορες ενώσεις και δυνάμεις, που τις καθορίζουν.

Για τις διεθνείς συμμαχίες της χώρας

Κάποιοι, λαθεμένα, ισχυρίζονται πως η σημερινή ελληνική κυβέρνηση ακολουθεί μια εθελόδουλη γραμμή και δεν εκμεταλλεύεται τις αντιθέσεις που υπάρχουν μέσα στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Οι ίδιοι δε βλέπουν, ή δε θέλουν να δουν, πως η γραμμή που ακολουθεί η κυβέρνηση εκφράζει την πολιτική των διεθνών συμμαχιών, που έχει επιλέξει ισχυρή μερίδα της αστικής τάξης της χώρας.

Μπορεί μια χώρα να εκμεταλλευτεί τις αντιθέσεις, που υπάρχουν μέσα στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα; Για να μπορέσει όμως να τις εκμεταλλευτεί κι όχι να συντριβεί απ' αυτές, πρέπει να είναι αποδεσμευμένη από ιμπεριαλιστικές εξαρτήσεις, αποδεσμευμένη από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, θα πρέπει να έχει θέσει την οικονομία της πάνω σε άλλες «ράγες» ανάπτυξης, όπου ο κεντρικός σχεδιασμός, η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής κι ο εργατικός λαϊκός έλεγχος θα της εξασφαλίζουν τη μεγαλύτερη δυνατή διατροφική αυτάρκεια και την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων προς όφελος του λαού. Μόνο μια τέτοια, εργατική - λαϊκή εξουσία, μπορεί να σχεδιάσει και να προωθήσει άλλου είδους διεθνείς συμμαχίες, πρώτα απ' όλα με τις σοσιαλιστικές χώρες, που θα έχουν προκύψει, αλλά και με άλλες που θα έχουν αποδεσμευτεί από ιμπεριαλιστικές ενώσεις, ακόμη και με εκείνες που θα είχαν συμφέρον από μια τέτοια συμμαχία.

Aπό το Ριζοσπάστη
Ε.Β