Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» συμπληρώνει 12.000 φύλλα κυκλοφορίας από τη μέρα της νόμιμης επανέκδοσής του. Μια πλευρά αυτής της επετείου είναι το ιστορικό της κομμάτι: Από το πώς βγήκε εκείνο το πρώτο φύλλο μετά από 27 χρόνια βαθιάς παρανομίας, έως το πώς συγκροτείται βήμα - βήμα καθημερινά και για 12.000 εκδόσεις ένα έντυπο που στην πρώτη του σελίδα ξεκαθαρίζει: «Οργανο της ΚΕ του ΚΚΕ». Βαρύ φορτίο. Αφήνουμε για τους ιστορικούς αυτήν την πλευρά. Στο πλαίσιο μιας ανασκόπησης για τη βδομάδα που πέρασε, πιανόμαστε από τη συγκυρία της επετείου των 12.000 φύλλων κυκλοφορίας, για να δείξουμε πώς λειτουργεί καθημερινά και γιατί τελικά είναι αναντικατάστατος ο ρόλος του «Ριζοσπάστη» σε ένα πεδίο, όπου η αστική προπαγάνδα είναι κυρίαρχη.
Η αναφορά στον προϋπολογισμό μάς δίνει ένα παράδειγμα: Την ώρα που ο αστικός Τύπος και ένας ευρύτερος κύκλος μέσων ενημέρωσης, που ξεκινούν με αφετηρία το «ένα το κρατούμενο η ΕΕ και τα καπιταλιστικά κέρδη», ανταλλάσσουν «βέλη» για το αν πρέπει μ' αυτόν ή τον άλλο τρόπο να εξασφαλιστούν τα κέρδη των καπιταλιστών, ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με την εκτίμηση ότι «ο κρατικός προϋπολογισμός του 2015 αποτυπώνει το στόχο της κυβέρνησης για συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης και επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων, οι οποίες υπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου, δηλαδή την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Επιβεβαιώνεται ότι η αντιλαϊκή πολιτική, τα βάρβαρα μέτρα, οι φόροι και τα χαράτσια θα συνεχιστούν και στη φάση της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας. Αυτές οι αναδιαρθρώσεις αφορούν τη μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας και τη δημιουργία ενός ακόμα πιο ευνοϊκού περιβάλλοντος για την προσέλκυση και προστασία των επενδύσεων».
Κάναμε, δηλαδή, καθαρό, ως ΚΚΕ, γιατί ακριβώς αυτό είναι ο «Ριζοσπάστης», ότι η φοροεπιδρομή αναμένεται να συνεχιστεί και για το 2015, οδηγώντας σε επιπλέον επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών κατά 1,5 δισ. ευρώ, την ίδια ώρα που για τα φορολογικά έσοδα από τις επιχειρήσεις προβλέπεται νέα μείωση κατά 100 εκατομμύρια ευρώ. Και ότι, παρά την αύξηση των φορολογικών εσόδων, προβλέπεται και νέα μείωση των χρηματοδοτήσεων για την Παιδεία, την Υγεία, τους φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης και τους ΟΤΑ. Δείξαμε ότι ο προϋπολογισμός συντάχθηκε με βάση τους νέους, πιο αυστηρούς, κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας που καθορίζονται από τη νέα οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ, δηλαδή από το μνημόνιο διαρκείας που αφορά όλα τα κράτη - μέλη της.
Και από αυτήν τη σκοπιά, τονίσαμε ότι τόσο το κλίμα αναμονής όσο και η καλλιέργεια ελπίδων για ένα άλλο μείγμα διαχείρισης στο σημερινό πλαίσιο ευνοούν τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου και οδηγούν στην ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Και άρα από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων αποτελεί μονόδρομο για την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα η αποφασιστική οργάνωση της λαϊκής πάλης και η οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας για την απόκρουση των επιδιώξεων του κεφαλαίου, για την ανακούφιση του λαού, αλλά και για την προοπτική του.
Επιλέγουμε πλευρά να σταθούμε
Ο τρόπος που ο «Ριζοσπάστης», δηλαδή το ΚΚΕ, επιλέγει να τοποθετηθεί έτσι απέναντι στον κρατικό προϋπολογισμό, να τον ξετινάζει και να έχει «διά ταύτα» που να λέει στην εργατική τάξη τι πρέπει να κάνει, αποκτά ξεχωριστή σημασία παραμονές της πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας που έχει οριστεί για την ερχόμενη Πέμπτη 27 Νοέμβρη. Την ώρα, δηλαδή, που ο μηχανισμός προπαγάνδας της αστικής τάξης πασχίζει να πείσει την εργατική τάξη ότι πρέπει να συναινέσει στη σφαγή της και ταυτόχρονα ο αστικός πολιτικός κόσμος αναλώνεται σε παζάρια συνεννοήσεων για το πώς θα διασφαλιστεί η καπιταλιστική ανάκαμψη.
Η δική μας απάντηση είναι απόλυτα ξεκάθαρη: Η εργατική τάξη πρέπει να τα δώσει όλα για την επιτυχία της απεργίας της και μάλιστα έτσι που η απεργία να ανοίγει το δρόμο και για τη συνέχεια αυτής της πάλης. Συνεπείς σ' αυτήν την κατεύθυνση, σ' όλη τη διάρκεια της βδομάδας, δεν αρκεστήκαμε να μιλάμε γενικά για την απεργία, αλλά και να αποκαλύπτουμε όλους εκείνους που λυτοί - δεμένοι έχουν πέσει με τα μούτρα στη δουλειά για να μη γίνει η απεργία: Από αυτούς που δε γράφουν λέξη για την απεργία, έως εκείνους που δεν παίρνουν καν απόφαση να γίνει η απεργία. Δείξαμε τόσο εκείνους που σιγοντάρουν την εργοδοσία στην επιχείρηση τρομοκράτησης των εργατών όσο και τους άλλους, που, από το πλάι, έρχονται να πουν στους εργάτες ότι δεν έχει νόημα η απεργία, νόημα έχει να συμβάλουν στη σωτηρία της χώρας, δηλαδή στα κέρδη των καπιταλιστών.
Δυο κόσμοι σε αντιπαράθεση
Τα παραδείγματα αυτής της αντιπαράθεσης αρκετά. Ενα ακόμα: Καθημερινά, το τελευταίο διάστημα, η συγκυβέρνηση επιλέγει να «ανοίγει» θέματα που αφορούν είτε το σχολείο είτε τα πανεπιστήμια. Θέματα που επηρεάζουν τη μόρφωση των παιδιών των εργατικών οικογενειών, τις σπουδές τους, συνολικά τη ζωή, το μέλλον τους. Την ίδια στιγμή, εντείνεται η καταστολή στα πανεπιστήμια, αυξάνονται οι εισαγγελικές παρεμβάσεις στα σχολεία ενάντια στις κινητοποιήσεις.
Ερχεται ο «Ριζοσπάστης» και επισημαίνει: Είναι λογικό η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της να επιδιώκουν να περάσουν μια τέτοια πολιτική, που χτυπά το μορφωτικό δικαίωμα, που ενισχύει την επιχειρηματική δράση στα πανεπιστήμια, που θέλει να παρέμβει στη λειτουργία των Φοιτητικών Συλλόγων, που θέλει εκπαιδευτικούς - εθελοντές, με τη λογική του «νόμος και τάξη». Και εξηγεί ότι ενάντια σε όλα αυτά κινητοποιούνται μαθητές, φοιτητές, οι γονείς τους, συμπληρώνοντας ότι όλοι αυτοί έχουν κάθε λόγο να οργανώνονται και να διεκδικούν συλλογικά όλα όσα τους ανήκουν.
Τίποτα αθώο
Αλλο παράδειγμα: Μέγας ντόρος για τις εξελίξεις στο ποδόσφαιρο, πιπεράτες περιγραφές για τα λεγόμενα των παραγόντων του ποδοσφαίρου. Κι έρχεται ο «Ριζοσπάστης», το ΚΚΕ δηλαδή, να σημειώσει ότι «οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, με τις κόντρες των επιχειρηματιών, τις καταγγελίες για στημένα παιχνίδια, τις μαφιόζικες επιθέσεις, τη διακοπή των πρωταθλημάτων, αναδεικνύουν την αναγκαιότητα της πρότασης του ΚΚΕ για κατάργηση εδώ και τώρα της επιχειρηματικής δράσης στο χώρο του Αθλητισμού».
Οτι η αγανάκτηση και η απέχθεια των φιλάθλων γι' αυτά τα φαινόμενα πρέπει να στοχεύσουν την πραγματική αιτία του προβλήματος, στο γεγονός δηλαδή ότι και στο ποδόσφαιρο κυριαρχούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι ίδιοι δηλαδή που ευθύνονται για την επιδείνωση της ζωής του λαού. Το ΚΚΕ κάλεσε τους φιλάθλους, το λαό και τη νεολαία να μην παγιδευτούν στις κόντρες των επιχειρηματιών. Τόνισε ότι, για να αποτελούν το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός δικαίωμα της νεολαίας και του λαού, χρειάζονται ριζικές αλλαγές προς όφελος του λαού.
Τους έχουμε απέναντι
Τέταρτο παράδειγμα: Εγινε μεγάλη κουβέντα για την αναγκαιότητα να υπάρχουν αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο. Ο «Ριζοσπάστης» έκανε καθαρό μέσα από το κύριο άρθρο του ότι υπό το μανδύα τάχα της «δημοκρατίας» επιδίωξη και στόχος είναι ο αφοπλισμός της εργατικής τάξης, στην πάλη της ενάντια στον κύριο εχθρό της, τους ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών ομίλων. Και κατά συνέπεια - τόνισε - ότι επειδή το εργατικό κίνημα έχει και ιστορία, και πείρα μπορεί, και πρέπει, να ορθώσει το ανάστημα σ' αυτήν τη νέα επίθεση αφοπλισμού του, δείχνοντας στιβαρά στους αστούς πως: «Σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».
Αυτή, η άλλη ματιά στα γεγονότα αποκάλυψε, επίσης, ότι στη μία μετά την άλλη τις Περιφέρειες της χώρας από κοινού δυνάμεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζουν προϋπολογισμούς που τσακίζουν το λαό, ενώ την ίδια στιγμή οι ίδιες αυτές δυνάμεις εμφανίζονται στην κεντρική πολιτική σκηνή να δηλώνουν αντίπαλοι, και παράλληλα πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ. Δείξαμε, δηλαδή, ότι οι εργαζόμενοι έχουν απέναντί τους το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων του αστικού κόσμου, αλλά παράλληλα δείξαμε ότι η αστική τάξη δεν είναι ανίκητη αρκεί οι εργάτες να εμπιστευτούν τη δύναμή τους και έδωσαν δείγματα αυτής της δύναμής τους στο πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη, δύναμη που πρέπει να εκφραστεί και στην πανελλαδική απεργία της ερχόμενης Πέμπτης.
Αυτό που κρίνεται
Καθώς τέλειωνε η βδομάδα, γινόταν καθαρό ότι τα παζάρια κυβέρνησης - τρόικας για τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά και τα παζάρια κυβέρνησης - αξιωματικής αντιπολίτευσης για το πώς θα υπάρξει καλύτερη διαχείριση του αντιλαϊκού δρόμου, εντείνονται. Αυτό το κλίμα γενικευμένου παζαριού υπάρχει κίνδυνος να οδηγεί σε επανάπαυση το λαό, ακόμα και σε καλλιέργεια μιας φρούδας ελπίδας ότι κάτι καλό μπορεί να βγει. Από τη σκοπιά μας, είμαστε υποχρεωμένοι να σημειώσουμε ότι για το λαό πρέπει να 'ναι καθαρό ότι ο δρόμος της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου, της περίφημης καπιταλιστικής ανάπτυξης, για την οποία κόπτονται η συγκυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει τα δικά του αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Η περαιτέρω αμφισβήτηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ο περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης, το άνοιγμα αγορών, η περαιτέρω εμπορευματοποίηση σε τομείς Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, όλα αυτά είναι προϋποθέσεις για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, τη στήριξη της δράσης του κεφαλαίου. Αρα καμιά επανάπαυση. Αντίθετα, επειδή αυτά τα προαπαιτούμενα θα καθορίζουν την κυβερνητική πολιτική, όποιος και αν είναι στην κυβέρνηση, ό,τι και αν διακηρύσσει σήμερα. Επειδή στο έδαφος του σημερινού δρόμου ανάπτυξης του κεφαλαίου και της ΕΕ, η αντικατάσταση ενός μείγματος διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής από ένα άλλο δεν πρόκειται να βάλει τέρμα στη σημερινή κατάσταση. Επειδή αυτό που κρίνεται είναι αν θα μπορέσει ο ίδιος ο λαός, το εργατικό - λαϊκό κίνημα να γίνει πραγματική «αξιωματική αντιπολίτευση» σήμερα, για να μπορέσει να έχει την εξουσία αύριο. Για όλα αυτά, χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ παντού.
Aναδημοσίευση από τον ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου