Ι. Στουρνάρας: Την κρίση στην Ελλάδα δεν την προκάλεσαν τα μνημόνια

Εκ στόματος κόρακος, «κρα» εξελεύσεται, όπως έλεγαν οι αρχαίοι υμών πρόγονοι. Ο αρχιτραπεζίτης λοιπόν θεωρεί ότι για την κρίση υπεύθυνη είναι η "μεγάλη αύξηση των κρατικών δαπανών". Και αναρρωτιέσαι. Ποιες κρατικές δαπάνες αυξήθηκαν και πότε; Μια ζωή προϋπολογισμοί λιτότητας ψηφίζονταν.Η παιδεία , η υγεία, η κοινωνική ασφάλιση, ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός,... από περικοπή σε περικοπή. Σχολεία χωρίς δασκάλους, τμήματα πληθωρικά,υλικοτεχνική υποδομή αρχών 19ου αιώνα,νοσοκομεία χωρίς γιατρούς, ... αλλά οι στρατιωτικές δαπάνες στα ύψη, για να κονομάνε τα μονοπώλια και να κάνουν τη μπάζα τους οι Άκηδες και οι διάφοροι άλλοι. 

Δεν έγιναν, λέει ο αρχιτραπεζίτης, οι απαραίτητες μεταρυθμίσεις. Δηλαδή δεν εξαθλίωσαν νωρίτερα τους εργαζόμενους.  Μπορούσαν να ψωμοζούν και αυτό είναι κακαό κατα τη γνώμη του.

Φυσικά δεν είπε λέξη για το ποιοι κονομάγανε όταν η "ανάπτυξη" τους έτρεχε με 4% κάθε χρόνο. Λέξη δεν είπε φοροπαλλαγές των εφοπλιστών και του μεγάλου κεφαλαίου. Άχνα για τις διάφορες λίστες με τους ληστές και τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια των καταθέσεων σε Ελβετία, Λουξεμβούργο, Γερμανία και ποιος ξέρει που αλλού. Φυσικά τον πλούτο που κρύβεται στις διάφορες offshore (σωστά το έγραψα;) τον έκανε γαργάρα ο κύριος Στουρνάρας. Για τα θαλασσοδάνεια  στους βιομήχανους, τη ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων, δεν έχει ακούσει τίποτα.

Σελίδες επί σελίδων θα μπορούσαν να γραφτούν για την καταλήστευση του εισοδήματος, για το αδηφάγο  κεφάλαιο, που δε θυσιάζει ούτε "λεπτό" από τα κέρδη του, παρόλες τις Ελπίδες-Λεπίδες, που υπόσχονται οι οπορτουνιστές και οι διάφοροι διαχειριστές του ληστρικού καπιταλιστικού συστήματος. Το ζήτημα είναι ένα και μοναδικό. Να σηκωθούμε όρθιοι και να στείλουμε αυτά τα παράσιτα εκεί που τους αξίζει. ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΊΑΣ.

Αυτά είπε ,μεταξύ άλλων, ο αρχιτραπεζίτης:

 "η κρίση στην Ελλάδα έχει όνομα: Μεγάλος κίνδυνος χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους στο τέλος της δεκαετίας του 2000, λόγω, κυρίως, μίας αδικαιολόγητα επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής, που εκτίναξε το έλλειμμα του προϋπολογισμού σε δυσθεώρητα ύψη, μέσω της μεγάλης αύξησης κρατικών δαπανών, χωρίς συνακόλουθη αύξηση κρατικών εσόδων. Όσα επακολούθησαν και τα μνημόνια, ήταν προσπάθειες να αποτραπεί η χρεοκοπία. Οι προσπάθειες αυτές είχαν ασφαλώς δυσάρεστες επιπτώσεις, οι επιπτώσεις, όμως της χρεοκοπίας, θα ήταν ανυπολόγιστες".

«ο διάλογος που επικράτησε στη χώρα μας δεν ήταν νηφάλιος και δημιούργησε ψευδαισθήσεις, μάλιστα συνέβαλε στο να μην υιοθετηθεί από την κοινή γνώμη η αναγκαιότητα ριζικών μεταρρυθμίσεων, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να είναι η μόνη από τις τέσσερις χώρες της ευρωζώνης, οι οποίες υπήχθησαν σε μνημόνια, που παραμένει ακόμη σε μνημόνιο. Οι άλλες τρεις έχουν βγει από τα μνημόνια, η Ιρλανδία, μάλιστα, αναπτύσσεται με ρυθμό κοντά στο 8%».