Aναμνήσεις...

Αναδημοσίευση από remen.gr

Άρθρο από τον Δημήτριο Φασούλα

Με αφορμή τη διαμονή προσφύγων στα κτίρια της Μαθητικής Εστίας του χωριού, άναψε το διαδίκτυο από πληροφορίες, απόψεις, κριτικές. Ειδικά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Βλέποντας τις αναρτήσεις πολλών από το χωριό, άρχισε μέσα μου να ξεδιπλώνεται το κουβάρι των αναμνήσεων. Σε όλη την παιδική μου ηλικία αλλά και αργότερα με ακολουθούσε ένα πικρό "γιατί".

Έβλεπα την Παρασκευή αυτά τα παιδάκια που κατέβαιναν από τα λεωφορεία και θυμήθηκα την στάση αρκετών στο χωριό όταν πηγαίναμε στο σχολείο. Πολλές φορές ψίθυροι αλλά και αρκετές πάλι φωναχτά:

Βλαχάκια!

Άλλες φορές σταματημένοι σε κάποια γωνιά το ίδιο:

Γυφτάκια!

Κραψιτάκια, Προσκόληδες.... Και με έπνιγε ένα παράπονο. Και τώρα που το γράφω. Ένα "γιατί".

Έβλεπα τους ενήλικους, άντρες, γυναίκες και κάποια γεροντάκια και μου ήρθαν στο νου οι εικόνες που περιγράφει ο πατέρας μου.

Πριν 80 χρόνια ακριβώς η οικογένειά μου μαζί με άλλες τρεις, εγκαταστάθηκαν στο Λυκοσκούφι. Σκηνίτες άνθρωποι, φτωχοί, κτηνοτρόφοι. Ήρθαν και φτιάξαν τις καλύβες τους σε τόπο που είχαν αγοράσει. Μισά ελληνικά μισά βλάχικα οι μεγαλύτεροι, προσπαθούσαν να ζήσουν τις φαμίλιες τους. Η αντιμετώπιση στο χωριό;

Θα μας κλέψουν, θα μας σκοτώσουν ....

Ακόμα και από αυτούς που είχαν εγκατασταθεί νωρίτερα και είχαν βιώσει την ίδια αντιμετώπιση. Από όλο το χωριό; Όχι βέβαια.

Δεν περνούσαν από τον κεντικό δρόμο, γιατί τους έβριζαν, τους κορόιδευαν. Αργότερα άλλοι ψίθυροι. Γιατί να πάνε σχολείο. Κάθε λογής εμπόδια. Συνεχώς κάποιοι τροφοδοτούσαν με δηλητήριο τις σκέψεις και τις σχέσεις των ανθρώπων του χωριού. Έντεχνα. Άνθρωποι που βίωναν τον ρατσισμό, όποιας μορφής,( φυλετικό, οικονομικό, γλωσσικό ) αναπαρήγαγαν το δηλητήριο για τους άλλους. Και το διαπίστωσα αυτό όταν μεγάλωσα.

Αργότερα ήρθαν οι Αλβανοί. Τα ίδια πάλι. Διασπορά φημών, καχυποψία κτλ. Έζησα πέντε χρόνια στο εξωτερικό. Βίωσα το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν η στάση μεταξύ των μειονοτήτων. Πολλές φορές ξεπερνούσε την στάση των ντόπιων. Πολύ χειρότερη.

Κατάλαβα ότι πιο εύκολα τρυπώνει η καχυποψία και ο φόβος σ' αυτούς που αποδέχονται την ανωτερότητα των άλλων και δεν αντιδρούν. Και ψάχνουν να βρουν κατώτερους.

Σ΄αυτούς που αρνούνται να ψάξουν γιατί γίνεται κάτι. Ανακατεύουν τη θρησκεία, την καταγωγή, τη γλώσσα, το χρώμα και οτιδήποτε διαφορετικό μπορεί να σκεφτεί κάποιος, ώστε να απροσανατολίζεται ο κόσμος και να χτυπάει ο ένας τον άλλο. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός ονομάστηκε Δάσκαλος του Γένους, όχι επειδή ήταν χριστιανός ή καλόγερος. Είναι Δάσκαλος του Γένους γιατί γύριζε την Οθωμανική Αυτοκρατορία και προέτρεπε τον κόσμο να φτιάχνει σχολεία αντί για εκκλησίες και τζαμιά.

Όλοι αυτοί που ανάφερα πιο πάνω, είναι ( βλάχοι, γύφτοι, κραψίτες κλπ.) μετανάστες. Οικονομικοί πρόσφυγες. Θύματα των εκάστοτε ανταγωνισμών. Οικονομικών ανταγωνισμών. Όπως οι Έλληνες που τα τελευταία χρόνια, θύματα οικονομικών ανταγωνισμών, ψάχνουν σαν πρόσφυγες ένα καλύτερο μέλλον. 

Αυτοί που ήρθαν προχτές στα Δολιανά, είναι κάτι διαφορετικό. Είναι θύματα οικονομικών ανταγωνισμών στη χειρότερη μορφή. Τον πόλεμο.

Δεν επέλεξαν το πού θα μείνουν. Τους έφεραν.

Δεν επέλεξαν να φύγουν από τον τόπο τους. Τους ανάγκασαν.

Ποιος;

Εμείς. Ναι ΕΜΕΙΣ. Εμείς τους βομβαρδίσαμε. Το δικό μας ΝΑΤΟ, η δικιά μας Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι δικιές μας κυβερνήσεις. Μεθαύριο μπορεί να φέρουν και εμάς σε τέτοια κατάσταση.

Συμφωνούμε εμείς μαζί τους;

α) Ναι. Τότε να δεχτούμε και το αποτέλεσμα των αποφάσεών τους.

β) Όχι. Τότε να εναντιωθούμε σ' αυτούς που πήραν τις αποφάσεις και όχι στα θύματα των αποφάσεών τους. Αν θεωρούμε τον εαυτό μας πατριώτη, λεβέντη και παληκάρι.

Μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι δεν θα συμβεί κάτι αρνητικό, παράνομο από τη μεριά των προσφύγων; Προφανώς όχι. Αλλά κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι κάτι από όλα αυτά τα "μπορεί", δεν θα γίνουν από Δολιανίτη, Πωγωνίσιο, Γιαννιώτη, Ηπειρώτη, Έλληνα, Ευρωπαίο.

* Τα αποσπάσματα από το Facebbook αποσύρθηκαν, γιατί κάποιοι θεώρησαν ότι φωτογραφίζω συγκεκριμμένα πρόσωπα, πράγμα που δεν είναι στις προθέσεις μου. Δεν είναι θέμα ατόμων αλλά αντίληψης