Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

ΜΙκρό αφιέρωμα στην επέτειο θανάτου του Στάλιν και μια φωτογραφία συμβολική.

Σαν σήμερα πριν 63 χρόνια πέθανε ο  Ιωσήφ Στάλιν.Έχουν γραφτεί πολλά για τον ΗΓΕΤΗ που ακόμα και σήμερα στοιχειώνει τον ύπνο των αστών και πολύ περισσότερο των οπορτουνιστών.
Τρία κείμενα από ένα άρθρο του ΒΗΜΑΤΟΣ  και μια φωτογραφία που  παραξενεύεσαι λίγο κοιτάζοντας την και αναρρωτιέσαι. Μα είναι δυνατόν; Μήπως είναι φωτομοντάζ κακεντρεχούς κομμουνιστή; Κοιτάξτε όμως λίγο πιο προσεχτικά εκεί πάνω αριστερά που  αναφέρεται το όνομα του Διευθυντή της εφημερίδας... Εντάξει τώρα ; Λύθηκε η απορία σας ε;




Ο Πικάσο σχεδίασε αυτή την προσωπογραφία του Στάλιν το 1953, όταν του το ζήτησε ο ποιητής και φίλος του Λουί Αραγκόν, για το εξώφυλλο της επιθεώρησης «Les Lettres francaises». Η επιλογή του να απεικονίσει τον σοβιετικό ηγέτη σε νεαρή ηλικία, υμνώντας την αιώνια νεότητά του, θεωρήθηκε εικονοκλαστική, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και καταδικάστηκε από το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο αρχισυντάκτης της επιθεώρησης Πιερ Ντιξ, έκπληκτος από τη θύελλα διαμαρτυριών των αναγνωστών, τηλεφώνησε στην Ελσα Τριολέ, σύζυγο του Αραγκόν: «Μα, Ελσα, ο Στάλιν δεν είναι και ο Πατέρας Θεός!». Εκείνη τον διέκοψε λέγοντας: «Μα αυτό ακριβώς είναι, Πιερ...» 


Οχι, δεν είναι αλήθεια. Δεν είναι αλήθεια.
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες. Σταματήστε τις
Ο Ιωσήφ Στάλιν δεν πέθανε.
Είναι παρών ο Στάλιν στο παγκόσμιο πόστο του.
Ο Στάλιν ανεβάζει στις επάλξεις των πέντε ηπείρων τις σημαίες της ειρήνης.
Ο Στάλιν ετοιμάζει με το σκόρπιο αλεύρι του κόσμου
Ενα ολοστρόγγυλο καρβέλι υγείας.
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες. Σταματήστε τις.
Οσο κι αν μονόφθαλμα κανόνια στρέφουν το μαύρο ρύγχος τους ίσα κατά την υψικάμινο των ελπίδων μας ο Στάλιν αγρυπνεί στο παγκόσμιο πόστο του.
Σώπα γιαγιά και σκούπισε με το τσεμπέρι σου τα μάτια σου.
Οταν σβύνει η φωτιά σου κάτω από το τσουκάλι σου
Είναι ο Στάλιν που σκύβει και φυσάει τη φωτιά σου ν' ανάψει.
Οταν λείπει από το τραπέζι μας το ψωμί κι από το στρώμα μας τ' όνειρο κι απ' το δώμα μας το λυχνάρι είναι ο Στάλιν που ανάβει τα μεγάλα ηλεκτρικά στον ορίζοντα κι ακούμε κάτω από τα τούνελ της νύχτας τη βοή των τραίνων που μεταφέρουν λάδι και ψωμί και κάρβουνο στους πεινασμένους.
Γιατί ο Στάλιν είναι ο πρωτογιός των προλετάριων κι ο Στάλιν είναι ο πατέρας τους
Για τούτο κι ο πιο μαύρος τοίχος της πιο μαύρης νύχτας
Είναι γιομάτος απ' τους σωλήνες του φωτός.
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες
Οι αιώνες σκαρφαλώνουν στην κορυφή της ψυχής του ν' ανασάνουν μην πείτε πως ο ήλιος ορφάνεψε. Κοιτάχτε
Κάθε ήλιος και σελίδα - μέρα με την ημέρα - με τους ήλιους των 74 χρόνων του έφτιαξε ένα χοντρό βιβλίο από ατσάλι και τ' ακούμπησε στα γόνατα του κόσμου
Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν
Το έργο του: Λευτεριά
Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες κι ακούστε
Πάνου από την κόκκινη πλατεία στην εξέδρα του ήλιου
ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν μιλάει: «Υπερασπείστε, Λαοί, την Ειρήνη».

Τάσος Λειβαδίτης: Το μεγάλο αγκωνάρι
Ο Στάλιν δεν πέθανε
Οταν οι εργάτες χτίζουν τις μεγάλες γέφυρες για να περάσει το μέλλον
Ο Στάλιν ζει.
Οταν οι κόκκινοι φαντάροι αγρυπνάνε για την πατρίδα τους και την Ειρήνη
Ο Στάλιν ζει.
Οταν μισούμε τον πόλεμο, όταν αντιστεκόμαστε στον πόλεμο
Ο Στάλιν ζει.
Οταν ελπίζουμε, όταν τραγουδάμε, όταν παλεύουμε
Ο Στάλιν ζει.
(...)
Γιατί ο Στάλιν δεν είναι ένας άνθρωπος για να μπορεί να πεθάνει
Ο Στάλιν είναι η ελπίδα και το ψωμί, είναι τ' ατσάλι και η Ειρήνη.
Ο Στάλιν είναι ποτάμι και φράγμα, υψικάμινος και σημαία.
Ο Στάλιν είναι το μεγάλο αγκωνάρι που ακουμπάει ο κόσμος.
(...)

Νίκος Ζαχαριάδης: Ο Στάλιν για παιδιά
Στη δουλειά του ο Στάλιν είναι λιγόλογος, συγκεκριμένος, πραχτικός. Δεν ανέχεται την πολυλογία. Θέλει λίγα λόγια, καθαρά και συγκεκριμένα και πιάνει αμέσως το βασικό νόημα χωρίς ν' αφήνει να του ξεφεύγει και η μικρή λεπτομέρεια. Και στην προσοχή και σημασία που δίνει στο επιμέρους ζήτημα, στη λεπτομέρεια, βλέπεις ότι και στο μικρό ο Στάλιν είναι Μεγάλος. Δεν αγνοεί, ούτε περιφρονεί το φαινομενικά ασήμαντο και ανάξιο προσοχής. Ξαίρει όσο κανένας άλλος ότι τα μεγάλα έργα συναρμολογούνται από μικρές καταχτήσεις, επιτυχίες απ' την καθημερινή πείρα με τα θετικά και τ' αρνητικά της και όχι μόνο στα πράγματα μα κυρίως στους ανθρώπους. Και σ' αυτό λοιπόν ξεφανερώνεται το μεγαλείο και η ανωτερότητά του...
Δημοσιεύθηκε στο παιδικό περιοδικό Αετόπουλα, Απρίλιος 1953

Δεν υπάρχουν σχόλια: