Στην τελική ευθεία βαδίζουν κυβέρνηση και υπουργείο Παιδείας για την κατάθεση του νομοσχεδίου για το Τεχνολογικό Λύκειο. Κι αν ακόμα οι λεπτομέρειες του νομοσχεδίου δεν είναι γνωστές, από τις εξαγγελίες και τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας, Κ. Αρβανιτόπουλου, έχει ήδη διαφανεί η κατεύθυνση στην οποία κινούνται οι αλλαγές στην επαγγελματική εκπαίδευση. Κέντρο βάρους αποτελεί η μαθητεία και η προσπάθεια να εισαχθεί, και μάλιστα με τρόπο γενικευμένο, στο τεχνικό σχολείο. Με βάση το λεγόμενο «δυαδικό σύστημα» η εκπαίδευση δεν γίνεται μόνο στο σχολείο αλλά και στο χώρο εργασίας, δηλαδή στις επιχειρήσεις, μέσα από τη μαθητεία. Στο πλαίσιο της προβολής της μαθητείας, ως πρότυπο προς μίμηση παρουσιάζεται το γερμανικό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης. Καθώς πυκνώνουν οι αναφορές στο πρότυπο της Γερμανίας, αξίζει να υπενθυμίσουμε τους βασικούς άξονες στους οποίους αυτό βασίζεται.
Το γερμανικό σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης αποτελεί το αποκορύφωμα ενός ιδιαίτερα ταξικού συστήματος εκπαίδευσης. Σε αυτό διοχετεύονται οι μαθητές από τα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα από την ηλικία των 15 χρόνων. Δε λείπουν όμως και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μαθητές, για παράδειγμα νέοι και νέες που δεν καταφέρνουν να ολοκληρώσουν κάποια ανώτερη σχολή, παρότι έγιναν αρχικά δεκτοί σε αυτή, συχνά λόγω του κόστους που συνεπάγονται οι σπουδές. Αφετηρία από την οποία ξεκινά ένας μαθητής την επαγγελματική εκπαίδευση, είναι η αναζήτηση και η εξεύρεση μιας θέσης μαθητείας. Στη συνέχεια, η εκπαίδευση μοιράζεται ανάμεσα στο σχολείο και στη δουλειά. Οσον αφορά το περιεχόμενο των σπουδών και των μαθημάτων, αυτό είναι απόλυτα προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της θέσης εργασίας. Αποστολή της επαγγελματικής εκπαίδευσης δεν είναι η ολόπλευρη γνώση μιας τέχνης, αλλά η εκπαίδευση πάνω σε μια συγκεκριμένη θέση εργασίας. Παράλληλα, οι νέοι και οι νέες που εργάζονται αμείβονται στα πλαίσια της μαθητείας με χαμηλούς μισθούς, πολύ κάτω από τον κατώτατο και ανάλογα με την ειδικότητα. Ο κατώτατος μισθός της μαθητείας στη Γερμανία είναι στα 400 ευρώ. Η επαγγελματική εκπαίδευση στη Γερμανία είναι υπόθεση των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτοί αποφασίζουν για τις ειδικότητες, δημιουργούν τις θέσεις μαθητείας και διαμορφώνουν το περιεχόμενο των σπουδών με γνώμονα τις ανάγκες τους. Ακόμα, οι επιχειρήσεις, μέσα από τα Επιμελητήρια, είναι αρμόδιες για την πιστοποίηση των επαγγελματικών προσόντων των αποφοίτων. Το όφελος που αποκομίζουν είναι πολλαπλό: Εξασφαλίζουν τη φθηνή εργασία των μαθητευόμενων και καταρτίζουν το αυριανό εργατικό δυναμικό, ώστε να ανταποκρίνεται απόλυτα σε αυτές.
Οι νέοι εργαζόμενοι και άνεργοι, οι σπουδαστές στις σχολές της κατάρτισης και της μαθητείας πρέπει να κρίνουν τις προωθούμενες αλλαγές στην επαγγελματική εκπαίδευση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ικανοποιηθούν. Με βάση την ανάγκη να φοιτούν όλοι οι νέοι ως τα 18 τους χρόνια στο σχολείο και στη συνέχεια να υπάρχει ενιαίο, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να μην αναγκάζεται κανένας να βγει πρόωρα στο μεροκάματο, να μην αντιμετωπίζει τον εφιάλτη της ανεργίας, να μην πρέπει να επιβιώσει με το μισθό - φιλοδώρημα της μαθητείας αλλά να εξασφαλιστεί σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους. Δυνατότητες βεβαίως απορρέουν από τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, αλλά που γίνονται ανύπαρκτες για τους νέους και τις νέες από τα φτωχά λαϊκά στρώματα γιατί τις καρπώνονται οι καπιταλιστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου