"Oδικός Χάρτης Δημοκρατίας."

Το   άρθρο  με τον ομώνυμο τίτλο δημοσιεύτηκε  στη χτεσινή ΑΥΓΗ. Εκφράζει την αγωνία του αρθρογράφου μην πάθει κακό το σύστημα .  Κατά τη γνώμη του όλα είναι θέμα δομών και θεσμών.  Και όπως τονίζει ο σημερινός Ριζοσπάστης  "Αν εξαιρέσει κανείς το «δημοψήφισμα για το μνημόνιο», το «χωρισμό κράτους - εκκλησίας» και τον «κοινωνικό έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα», όλα τα υπόλοιπα δεν είναι τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο απ' αυτά που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να θέσει ως πλαίσιο αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος . "

Διαβάστε το ....

Οδικός Χάρτης Δημοκρατίας

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 21/06/2011

ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΑΠΠΑ

Δεν υπάρχει στη χώρα κανένας απολύτως θεσμός που να εμπνέει εμπιστοσύνη στον λαό. Το πρόβλημα δεν είναι απλά σημαντικό, είναι θεμελιώδες.

Καμιά κοινωνία δεν μπορεί να συγκροτηθεί ως σύνολο, να ελπίζει στη συνοχή της, αν δεν υπάρχει ένα ελάχιστο πεδίο δομών και θεσμών το οποίο να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του λαού. Αυτό είναι το κεντρικό πρόβλημα της χώρας· όσοι δημόσιοι λειτουργοί δεν το καταλαβαίνουν δεν είναι αφελείς, είναι ένοχοι. Διπλά ένοχοι είναι οι υπαίτιοι αυτής της κατάστασης, όταν μάλιστα σφυράνε αδιάφορα παγιδευμένοι σε τακτικίστικους πολιτικαντισμούς.

Δεν θα επαναλάβω τα δημοσκοπικά ευρήματα, ούτε τις πλημμυρισμένες από λαό πλατείες. Αυτά βγάζουν μάτι από μόνα τους. Ανάμεσα στα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΝ και στο σύνολο των δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι διάχυτος ο προβληματισμός για την επόμενη μέρα. Η ίδια ανησυχία διαπερνά τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας.

Για τον λόγο αυτόν νομίζω ότι πρέπει να επεξεργαστούμε "από χθες κιόλας" μια πρόταση που να αποτελεί έναν "οδικό χάρτη Δημοκρατίας". Η πορεία του χάρτη αυτού πρέπει να καταλήγει σε ένα νέο πλαίσιο δομών και θεσμών ικανό να εμπνεύσει ή τουλάχιστον να αποκαθιστά σε σημαντικό βαθμό την εμπιστοσύνη του λαού και τη συνοχή της κοινωνίας μας. Η επόμενη μέρα πρέπει να είναι ένας πολιτικός οδικός χάρτης, ένα οδοιπορικό δημοκρατίας που να οδηγεί σε διέξοδο το λαό και τη χώρα.

Τα βήματα αυτού του οδοιπορικού Δημοκρατίας μπορεί να είναι:

1. Δημοψήφισμα για την απόρριψη των Μνημονίων ώστε ο λαός από μόνος και με πλήρη συνείδηση να ανοίξει τον δρόμο.

2. Εκλογές με εντολή τη συγκρότηση Συντακτικής Βουλής για τη σύνταξη νέου ή τροποποίηση του υφισταμένου Συντάγματος που θα επαναπροσδιορίζει:

α) Τον ρόλο των πολιτικών κομμάτων, τη δημοκρατική λειτουργία τους και την αυτονομία τους από οικονομικά κέντρα.

β) Τον ρόλο και την αυτονομία των συνδικάτων.

γ) Τον ρόλο της Βουλής ως νομοθετικού σώματος, την αυτονομία του από την εκτελεστική εξουσία και από οικονομικά συμφέροντα.

δ) Τον ρόλο και τα όρια της εκτελεστικής εξουσίας, τον έλεγχο κάθε φυσικού προσώπου που ασκεί εξουσία στο πλαίσιο ενός νέου θεσμικού πλαισίου περί ευθύνης υπουργών που θα αφορά κάθε πρόσωπο που ασκεί δημόσια εξουσία.

ε) Το ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας, η εκλογή του οποίου θα απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία και φυσικά δεν θα είναι διακοσμητικός.

στ) Την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.

ζ) Την ανεξαρτησία της Εκκλησίας από το κράτος και του κράτους από την Εκκλησία.

η) Τη θέση των σωμάτων ασφαλείας και του στρατού υπό εθνικό και δημοκρατικό έλεγχο.

θ) Την καθιέρωση δημοκρατικού και κοινωνικού έλεγχου στο τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα.

3. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών για την ανάδειξη της νέας Βουλής, να συγκροτηθεί επιτροπή με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και με όσους επιθυμούν από τους προέδρους των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Να αναζητήσουν λύση του οικονομικού προβλήματος της χώρας στο πλαίσιο αναδιαπραγμάτευσης του χρέους και σε πεδίο διεθνών επαφών που θα υπερβαίνει τις σημερινές δεσμεύσεις, με κύριο άξονα τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και της αξιοπρέπειας του λαού μας, ο οποίος ήδη θα έχει απορρίψει τα Μνημόνια.

4. Το σημερινό κίνημα των «αγανακτισμένων», παραμένοντας στις πλατείες μέχρι τέλους, πρέπει να επιδιώξει και να υπερασπιστεί την ομαλή δημοκρατική διέξοδο καλώντας τον λαό, τα σώματα ασφαλείας και τον στρατό να συνομολογήσουν αυτοπροσδιοριζόμενα ως συστατικά του δημοκρατικού μετώπου που θα εγγυηθούν τον “οδικό χάρτη δημοκρατίας’’.

Ο ΣΥΝ οφείλει να επιδοθεί επειγόντως σε έναν μαραθώνιο μέσα και έξω από τη χώρα ώστε να κινητοποιήσει αφενός ευρύτατες δυνάμεις του λαού, της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής και αφετέρου να κινητοποιήσει πολιτικές δυνάμεις και πέραν της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, αλλά και δυνάμεις των ευρωπαϊκών κινημάτων.

Πρέπει άμεσα οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ε.Ε. να μπουν μπροστά στις ευθύνες τους και να αντιληφθούν ότι οδηγούν την Ευρώπη σε επικίνδυνη οδό διάλυσης και ενίσχυσης εθνικών περιχαρακώσεων οι οποίες στοίχισαν ακριβά στο παρελθόν για τους λαούς, για την ιστορία και τον πολιτισμό της γηραιάς ηπείρου.