Και ξαφνικά , φίλοι, "φίλοι" και εχθροί , άρχισαν να αναρρωτιούνται, αφού ξεπεράστηκε η πρώτη έκπληξη. Στην αρχή ψιθυριστά, αλλά όσο πέρναγε ο καιρός όλο και πιο δυνατά.
" Τώρα τι είναι αυτό το πράμα;" "Τσ! Τσ! μα βρε παιδί μου ήταν ανάγκη;" " Που τον θυμήθηκαν αυτόν;" " Πλυντήριο για το κάθε πικραμένο θα γίνουμε;" " Τι λάθος είναι αυτό πάλι, πάνω που παίρνουμε λίγο πάνω μας!" Και οι φωνές όσο πήγαινε και δυνάμωναν. Στα soscial media φύσικα, γιατί η πραγματικότητα είναι σκληρή. Φόροι, ανέχεια, δυστυχία, το παιδί που πέρασε στο πανεπιστήμιο αλλά που θα βρω να το σπουδάσω , τα σχολεία που ξεκινούν με όλα όσα έξοδα κουβαλούν, οι λογαριασμοί που έρχονται με ρυθμό καταιγίδας, η ΔΕΗ που απειλεί να κόψει το ρεύμα , η εφορία που απειλεί με κατασχέσεις, η, ... η,... η.... ποιος έχει όρεξη να ασχοληθεί με το αν ο Νταλάρας τραγουδήσει στο φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ;
Όλος αυτός ο ορυμαγδός για τον Νταλάρα , μεγάλη η χάρη του. Το θέμα από μόνο του δεν αξίζει καν τον κόπο να το συζητάει κανείς , εκτός από κάποιους "ανύπαρκτους" "ορφανά, εγκαταλειμμένα" από το ΣΥΡΙΖΑ , που ξέμειναν με το κουτάκι της μπύρας στο χέρι στην πλατεία Συντάγματος , να γιορτάζουν το "ΟΧΙ". Αυτά τα "απατημένα" πλάσματα, βρήκαν , ή νόμισαν πως βρήκαν επιτέλους την ευκαιρία να ανακαλύψουν , στροφή συμβιβασμού στο ΚΚΕ, πλυντήριο ιδεολογικών ανομιών , κλπ κλπ.
Ασχολούμαστε με όλους αυτούς; Όχι βέβαια. Αφήστε τους στη μοναξιά τους και στην ανυπαρξία τους.
Μου είναι όμως απολύτως ακατανόητο οπαδοί που θέλουν να ισχυρίζονται ότι τα χρόνια από το 2012 μέχρι σήμερα, έβαλαν πλάτη και κρατήσαμε το κόμμα όρθιο από τις κατά κύματα επιθέσεις των ΣΥΡΙΖΑίων, να μουρμουράνε , να μιλάνε με μασημένα λόγια, να ψιλοκατηγορούν το κόμμα για λάθος. Φυσικά ισχύει ότι στα social media, ότι δηλώσεις είσαι, μέχρι να σε ξεσκεπάσει μια μικρή λεπτομέρεια. Η ιδεολογική ταυτότητα του Φεστιβάλ είναι δεδομένη. Οι ομιλίες του Γραμματέα της Κ.Ε του ΚΚΕ, και του Γραμματέα της ΚΝΕ, οι συζητήσεις, οι εκθέσεις με το αρχεικό υλικό από τη δράση του κόμματος είναι αυτά που δίνουν το ιδεολογικό στίγμα. Αν κάποιοι θεωρούν ότι βρήκαν ευκαιρία να προσάψουν στο ΚΚΕ κατηγορίες για ιδεολογική υποχώρηση , ξέπλυμα, ή ότι άλλο θέλουν, ας κάνουν τη δουλειά τους. Σιγά μην δεν έβρισκαν λόγους υπαρκτούς ή ανύπαρκτους να μας κατηγορήσουν. Αυτοί τη δουλειά τους εμείς τη δουλειά μας. Εμείς θα θα υποδεχτούμε τον Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη όπως του αξίζει , θα ετοιμάσουμε ακόμα επιθετικότερους ταξικούς αγώνες , θα είμαστε έτοιμοι να κάνει το κόμμα άλμα στις επόμενες εκλογές. Σε αυτό τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς. Αυτός είναι ο μόνος υπαρκτός κίνδυνος. Να μείνει πίσω έστω και ένας. Στο φεστιβάλ θα είμαστε εκεί και θα απολαύσουμε Νταλάρα, Παπακωνσταντίνου, Φαραντούρη, με ένα κρυφό χαμόγελο ικανοποίησης και με τη σκέψη ότι Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΤΕ. ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΤΕ Η ΖΩΗ ΘΑ ΣΑΣ ΦΕΡΝΕΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΥΣ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ.ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου