Ξαναείδα την συνέντευξη της Κικής Δημουλά σε επανάληψη (Πρωτοχρονιά του 2009 «Στα άκρα»). Και ξαναείπα: Η γενναία. Όχι γιατί ασχολήθηκε με το Δ.Ν.Τ. για να τρομάξει από γυναικεία μαγκιά η ανθρωπότης. Άλλωστε τότε δεν είχε προκύψει μείωση της εθνικής κυριαρχίας. Είχε όμως η ποιήτρια – πάντα οι ποιητές έσωζαν αυτό τον τόπο και τη λαλιά του από ανοίκεια πρόθεση – το θάρρος να τα βάλει με τον Ευριπίδη. Για τη Μήδεια. Γιατί πάνω σ’ αυτήν, πάτησαν αιώνες επί αιώνων οι ακατονόμαστοι και για τη φύση, εγκληματίες, οι εξαιρέσεις του κανόνα της αλήθειας, πως οι άνθρωποι είναι ανθρώπινοι – αχ ρε Μαγιακόφσκι – όταν μεγαλώνουν κι όχι φονεύουν παιδιά.
Είχε όμως η γενναία, χωρίς καμιά ποιητική μεζούρα σύγκρισης μεγεθών του τύπου ταμπλόιντ «Δημουλά vs Ευριπίδης», το σθένος να πει πως το μέσα της πρόβλημα είναι ότι η Μήδεια έμεινε ατιμώρητη και από τους ανθρώπους και από τους θεούς.
Άντε τώρα να μην προχωρήσω το συνειρμό, εκούσα άκουσα, όταν η Αννούλα του χιονιά της Παιδείας, Διαμαντοπούλου, ξέρει ότι κι οι πολιτικές Μήδειες ατιμώρητες θα μείνουν σ’ αυτούς τους καιρούς που η Ύβρις πουλάει όσο τίποτε άλλο στο χρηματιστήριο εκπτωτικών αξιών.
Η γενναία δεν πιάνει φράγκο στο μπορντέλο των βαρύγδουπων αναφορών. Κάθε χρηματοφασίστας ανοίγει το στόμα του κι ύστερα τα ξεπουπουλιασμένα παπαγαλάκια τ’ αναπαράγουν με το αζημίωτο. Εκποιούν τους φόβους τους με πλήρη πολιτισμική ανεπάρκεια ως εφόδιο ζωής. Άντε λοιπόν να σκεφτεί π.χ. ο… Μανώλης Καψής πως στη χώρα που αφέθηκε ατιμώρητη η Μήδεια πρέπει να εξαρθείς πάνω από τον Ευριπίδη για να καταδικάσεις σκανδαλομπήχτες. Από τη γενναία Δημουλά ευκολότερη και πιο προσιτή η Ιερά Εξέταση της τσέπης και της γειτονιάς.
Ο δειλός φέρει το όνομα Νικολά Σαρκοζί. Συνευρωπαίος της Δημουλά. Που βγήκε παγανιά για να μαζέψει τους τσιγγάνους, υπό τον εξωραϊστικό τίτλο ρομά που φτιάχτηκε από υποκριτές για να κρύβει την Ύβρι τους (σαν το κλητήρας που έγινε επιμελητής με το «δικαστικός» να μένει ως στάμπα υποστάθμης της εξουσίας) ακριβώς επειδή φέρει το επίθετό τους.
Μην γελάσετε. Το 80% των ευρωτσιγγάνων που… ανήλθαν κοινωνικώς σε αστούς, φέρει το επίθετο Σαρκοζί. Εκ του ουγγρικού χωρίου - πόλης, Σαρκόζ… Χα! Ο δειλός. Με διωγμό υπερασπίζεται τους τίτλους του. Δειλός. Κομψός, κομψότερος του Αδόλφου.
Λαοί που ξέρουν δεν γίνονται Ευριπίδης. Όχι 2.500 χρόνια μετά το νενικήκαμεν του Φειδιππίδη. Του μόνου δημοσιογράφου που μετέφερε την είδηση, τον τίτλο, ένοπλος άοπλος και γυμνός και την υπέγραψε θανών αναστημένος στον ίδιο χρόνο. Σε αιώνια «λάιβ» σύνδεση με την αλήθεια.
