΄Ενας "αμετανόητος" κομμουνιστής.

Διάβασα τη συνέντευξη Πελετίδη  στην ιστοσελίδα  thebest.gr. Ο άνθρωπος αυτός, όπως όλοι οι κομμουνιστές δήμαρχοι, είναι απλά αμετανόητος. Εννοεί να κάνει πράξη , στο μέτρο του δυνατού, όσα  λέει και αγωνίζεται το ΚΚΕ. Λογικό είναι , όπως ο ίδιος αναφέρει στη συνέντευξη του, να  εισπράττει την  κοροϊδία των υπολοίπων δημάρχων στα συνέδρια της ΚΕΔΕ (Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας). Και γιατί να μην το κοροϊδεύουν αφού όπως ο ίδιος λέει ....

"Ως δήμαρχος δεν έχω οδηγό, δεν κάνω καμία κατανάλωση στο δήμο, δεν μου πληρώνει ο δήμος βενζίνη. Δεν επιβαρύνω. Το ίδιο κάνει όλη η δημοτική αρχή. Είμαστε εργάτες. Είμαστε οι τελευταίοι σε δικαιώματα και πρώτοι σε υποχρεώσεις. "

Ο δήμαρχος του 3ου μεγαλύτερου Δήμου της Ελλάδας είναι κομμουνιστής. Όλο το κομπιναδόρικο λωποδυταριό γνωρίζει καλά ότι κομμουνιστής σήμαινε και σημαίνει:

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΕΡΟΝΤΑ  ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, ΗΘΟΣ, ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ , ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ

Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη συνέντευξη.

Ερ: Με τις μειώσεις των τελών, δεν μειώθηκαν τα έσοδα του δήμου;

Απ: Ναι, αλλά αυτό που μέχρι σήμερα καταφέρνουμε και κάνουμε είναι να μειώνουμε πάρα πολύ τα έξοδα. Ως δήμαρχος δεν έχω οδηγό, δεν κάνω καμία κατανάλωση στο δήμο, δεν μου πληρώνει ο δήμος βενζίνη. Δεν επιβαρύνω. Το ίδιο κάνει όλη η δημοτική αρχή. Είμαστε εργάτες. Είμαστε οι τελευταίοι σε δικαιώματα και πρώτοι σε υποχρεώσεις. Αλλάξαμε την αντίληψη για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένας δήμος.

Κάνουμε έργα μόνοι μας. Για παράδειγμα, επιδιορθώσαμε παραλιακό δρόμο, σε σύντομο χρονικό διάστημα, με τους εργαζόμενους μας και πολύ μικρό κόστος. Τυπικά είμαστε παράνομοι. Αλλά γιατί πρέπει να κάνουμε δημοπρασία για να οικοδομήσουμε έναν δρόμο; Ας έρθουν να μας κυνηγήσουν..

Δεν μπορούμε να φτιάξουμε παιδικούς σταθμούς μόνοι μας σε έξι μήνες, αντί για τρία χρόνια; Πολλοί συνάδελφοι μάς κοροϊδεύουν στα συνέδρια. Όμως, η ίδια η ιστορία αποδεικνύει ότι αυτό που λέμε είναι δυνατόν να γίνει. Και θέτω το ερώτημα: Ποιος κερδίζει από τη νομοθετική ρύθμιση που ορίζει ότι πρέπει να κάνω τρία χρόνια για ένα έργο;

Εξοικονομούμε πόρους απ' όπου μπορούμε. Κάνουμε το ένα ευρώ να αξίζει για 10 ευρώ. Κάνουμε αγώνα για να πιάνουν τόπο τα λίγα χρήματα που έχουμε. Και κάνουμε μια οριακή παρέμβαση. Δεν αλλάζουμε τα πράγματα. Ό,τι ισχύει σε όλη την Ελλάδα, ισχύει και στην πόλη μας. Η φτώχεια περισσεύει. Αλλά δίνουμε και την ψυχή μας, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε.

Εάν θέλουμε να κάνουμε συζήτηση για οριστική λύση, οριστική λύση είναι να αλλάξουμε αφεντικό στην οικονομία. Να γίνει αφέντης αυτός που ιδρώνει καθημερινά και είναι ο εργαζόμενος. Αυτός που κτίζει τη χώρα. Και έχουμε τρόπο να παράγουμε πολλά πράγματα. Όμως δεν τα παράγουμε, διότι η παραγωγή γίνεται εκεί που συμφέρει το κεφάλαιο και όχι εκεί που συμφέρει τον λαό.

Είναι κάτι δύσκολο, δεν είναι ορατό σήμερα, αλλά είναι μονόδρομος για να υπάρξει ανάταση στο λαό μας. Έτσι θα έρθει το χαμόγελο στον κόσμο.