Η αντίδρασή τους είναι ευθέως ανάλογη του φόβου τους.

Από δημοσίευμα του iefimerida

Η ετοιμότητα, η άμεση , μαζική, δυναμική απάντηση των κομμουνιστών στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα ενόχλησε  τους "άνωθεν" και τα αφεντικά τους. Ξέρουν πολύ καλά τι ακριβώς θα συμβεί, το ΚΚΕ δεν το έκρυψε ποτέ , σε περίπτωση που τα πράγματα οδηγηθούν σε μικρής ή μεγάλης διάρκειας αναμέτρηση με την Τουρκία. Όταν λοιπόν , ως αστική τάξη, γνωρίζεις πως ταξικός σου αντίπαλος είναι έτοιμος ή μάλλον πανέτοιμος για την αναμέτρηση, διαπιστώνεις ότι οι απόψεις του είτε άμεσα είτε έμμεσα υιοθετούνται από ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού, η αντίδραση του ( του ΚΚΕ) επιδοκιμάζεται ανοιχτά, είναι λογικό να φοβάσαι το επόμενο βήμα που δεν είναι άλλο (και νομοτελειακά θα γίνει) από τη συστράτευση του λαού με το ΚΚΕ. 

Η λυσσασμένη, κυριολεκτικά αντίδραση τους , αν μη τι άλλο, προδίδει πανικό και είναι ευθέως ανάλογη του φόβου τους. Ξεδιπλώθηκε λοιπόν  μέσα από τα έντυπά τους και τα τρολ στα "μέσα κοινωνικής δικτύωσης", απίστευτης χυδαιότητας και βλακείας αντικομμουνισμός, συντονισμένα και πολλές φορές σε άψογο χρυσαυγίτικο στυλ, από δεξιούς και αριστερούς.

Διαβάστε το δημοσίευμα στην ιστοσελίδα "ΠΟΝΤΙΚΙ",

ακολουθεί η απάντηση του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Διαβάστε επίσης  και το δημοσίευμα στο iefimerida

Κάτι ανάμεσα σε «Μακελειό» και «Ελεύθερη Ωρα» θυμίζει προχτεσινό διαδικτυακό δημοσίευμα στο «Ποντίκι». Ο συντάκτης του, αφιονισμένος κι αυτός που μια αντιπολεμική διαδήλωση τόλμησε να τα βάλει με το άγαλμα του ...αείμνηστου Πρόεδρου των ΗΠΑ Χ. Τρούμαν, ξερνάει χολή για το ΚΚΕ: «Αμιγώς σταλινικό σοβιετόδουλο κόμμα - δορυφόρος», «σταλινική μειοψηφία», «παρανοϊκή ελληνική ιδιαιτερότητα», «κόμμα απολίθωμα, μονοκύτταρο», «κόμμα με επαγγελματίες διαδηλωτές οι οποίοι καταδυναστεύουν το κέντρο της Αθήνας». Σε άλλο σημείο, ο συντάκτης μάλλον ζήλεψε την ακροδεξιά εφημερίδα «Δημοκρατία» και γράφει ότι «ομάδες σταλινοκρουσμένων εξίσου βαρβαρικές με τις ορδές του ISIS, προσπάθησαν να γκρεμίσουν το άγαλμα του Τρούμαν στο κέντρο της πρωτεύουσας». Κατά τ' άλλα, ο αρθρογράφος φιλοτεχνεί την αγιογραφία του Τρούμαν και του «δόγματός» του, καταμετρώντας τα «ντόλαρς» που έπεσαν στους Ελληνες καπιταλιστές και το κράτος τους για να τσακίσουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και να σταθεροποιήσουν την αστική εξουσία στην Ελλάδα. Οφείλουμε, πάντως, να αναγνωρίσουμε ότι το «Ποντίκι» στην αρχή δεν έδειξε τα ίδια αντι-ΚΚΕ αντανακλαστικά με άλλους, μετά την κινητοποίηση και την άγρια καταστολή στο άγαλμα του Τρούμαν. Να υποθέσουμε ότι το ...χαρτάκι «άνωθεν» καθυστέρησε κάπως να φτάσει στην εφημερίδα;