Για την αληθινή Ανάσταση

«Προσδοκώ ανάσταση νεκρών» κατά το «Πιστεύω» των χριστιανών. «Προσμένουνε την ώρα να σημάνουν την Ανάσταση» κατά τον ποιητή. Ταυτόσημη προσδοκία μιας θεολογίας και μιας ιδεολογίας. Η συνάντηση της μεταφυσικής ενόρασης με το ντετερμινισμό σε μια σύνθεση με κοινό παρονομαστή τη λύτρωση του ανθρώπου.

Ο ένας στηρίζεται κι εκφράζει την πραγματική υποταγή της ανθρώπινης δημιουργίας στις δυνάμεις του κεφαλαίου. Η άλλη εκφράζει την αναγκαία αναπότρεπτη απαλλαγή του δημιουργού από τα χαλκεία χιλιετιών καταπίεσης κι εκμετάλλευσης. Είναι η σύγχρονη μάστιγα της ανθρωπότητας με την επιβολή του κεφαλαίου πάνω στην εργατική δύναμη. Μεταφυσική και ντετερμινισμός. Δυο όροι που η σύγχρονη έκφρασή τους βγαίνει μέσα από την πάλη της εργατικής τάξης με το κεφάλαιο, της εργατικής τάξης με την αστική τάξη. Η Ανάσταση είναι η προσδοκία απαλλαγής των καταπιεσμένων απ' όλα όσα συσσωρεύτηκαν πάνω στο σώμα και την ψυχή τους. Είναι οι χιλιετίες της δουλείας, της δουλοπαροικίας, του σύγχρονου προλετάριου του χεριού και του πνεύματος.

Η άρχουσα επικυρίαρχη κοινωνική τάξη επιζητεί όλο και πιο προωθημένες τεχνικές εργασίας για ν' αυξάνει τα κέρδη της. Στην εποχή της συγκέντρωσης του διεθνούς κεφαλαίου σε οικονομικά, πολιτικά και μιλιταριστικά συγκροτήματα. Η τεχνολογική ανάπτυξη ξεπερνά γρήγορα και αλματικά κάθε προηγούμενο. Τα κέρδη του κεφαλαίου αποκτούν αμέτρητη πλανητική μορφή σε συνεχή συσσώρευση. Μαζί τους κι αντίστροφα συσσωρεύεται η φτώχεια. Είναι το τίμημα που στηρίζεται ο ντετερμινισμός και γεννάται η προσδοκία της Ανάστασης. Θα είναι μια πραγματική Ανάσταση νεκρών που «στα σταυρωμένα χέρια τους κρατάνε της καμπάνας το σχοινί». Δεν είναι μια αυθαίρετη προσδοκία. Είναι μια ενόραση για τα μελλούμενα που πηγάζει από τα υπαρκτά. Είναι μια νοητική επικοινωνία του ανθρώπου με τους νεκρούς του που τιμά. Δεν είναι ένα παράλογο πείσμα.

Είναι η υπέρτατη Λογική με προαιώνιο οδηγό της την παρατήρηση, την έρευνα και την απόδειξη. Λέγεται ότι όλα τα εκμεταλλευτικά ταξικά καθεστώτα ήταν ιστορικά αναγκαία για την ανύψωση και ωρίμανση του ανθρώπου να περάσει από το Βασίλειο της Ανάγκης στο Βασίλειο της Ελευθερίας. Οταν όμως υπερβούν τις ιστορικές τους δυνατότητες μεταβάλλονται σε τυμπανιαίο πτώμα που δηλητηριάζει το κοινωνικό σώμα. Τότε επιβάλλεται να θαφτεί. Ο νεκροθάφτης του είναι το προλεταριάτο που γεννήθηκε κι ανδρώθηκε μαζί του. Είναι ο επικήδειος που γεννά την προσδοκία της Ανάστασης του ποιητή και του θεόσοφου. Στα χρόνια της προσδοκίας υπάρχουν τα Πάθη και η Σταύρωση γενεών και γενεών κολασμένων προλετάριων.

Η Αλήθεια βασανίζεται και σταυρώνεται ξανά και ξανά έως τη μέρα της Λύτρωσης που «τα όνειρα παίρνουν εκδίκηση». Είναι η Αλήθεια που σταυρώθηκε στο όνομα του Τζιορντάνο Μπρούνο, του Γαλιλαίου και του Χριστού. Είναι η Αλήθεια που στο όνομά της σταυρώθηκαν και σταυρώνονται χιλιάδες επαναστάτες προλετάριοι. Σήμερα είναι του Χριστού η Ανάσταση. Σε λίγες μέρες θα 'ναι η Πρωτομαγιά των εργατών. Η προσδοκία γίνεται ζωή και η Ανάσταση λαϊκή πάλη.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

Πηγή: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ -Σάββατο 26 Απρίλη 2008 - Κυριακή 27 Απρίλη 2008