Σκόρπιες σκέψεις...

Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες όσα λέγονται από την Αφροδίτη Μάνου και τους συντρόφους εδώ (στο facebook εννοείται.)
Είμαι αρκετά παλιός, σκεφτείτε ότι στο πανεπιστήμιο ήμουν τη δεκαετία του 70. Θεωρήστε λοιπόν ότι έζησα τα φεστιβάλ της ΚΝΕ από το 3ο και μετά. Νεαρός με ενθουσίαζε το γεγονός ότι πολλοί επώνυμοι καλλιτέχνες ήταν με το κόμμα ή κοντά στο κόμμα.
Θεωρούσα ότι η δικαίωση της πολιτικής είναι ευθέως ανάλογη των επωνύμων καλλιτεχνών που την αποδέχονται.
Ήρθε όμως η δεκαετία του 90 και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Η πλειοψηφία των επωνύμων "την έκανε", αφού κατά τη γνώμη της "το σφυροδρέπανο έπεσε στο κύμα και έσπασε" και άρχισε να κολοτρίβεται με την εξουσία, να οδεύει προς τα Βόρεια Προάστια και να κονομάει φράγκα. Φυσικά αυτή η μετατόπιση δεν έγινε χωρίς αντίτιμο. Όπως οι αγωνιστές έπρεπε να δίνουν το παρόν στην αστυνομία στα δύσκολα χρόνια, έτσι και οι "καλλιτέχνες" έπρεπε έμμεσα ή άμεσα να βρίζουν το ΚΚΕ ή να φτύνουν το όποιο παρελθόν τους ομνύοντας στη "Δημοκρατία" αποκηρύσσοντας μετα βδελυγμίας τον "κομμουνισμό και τας παραφυάδας αυτού", προκειμένου να πείσουν την αστική τάξη ότι μετανόησαν. Κολακεύονταν ιδιαίτερα που οι αστοί τους χτυπούσαν φιλικά το χέρι στην πλάτη και με ένα ουίσκι στο χέρι στα πάρτυζ των Β.Π. ή και στο Μέγαρο του Λαμπράκη περιέφεραν την (αδιαμφισβήτη κατα τα άλλα) ποιότητα τους... και ο τραπεζικός λογαριασμός τους μεγάλωνε.

Ήρθαν τα δύσκολα χρόνια της κρίσης. Τρόμαξαν λίγο... Άνοιξαν το βιβλιάριο της τράπεζας, τα λεφτά ήταν εκεί...Ηρέμησαν... Ο λαός άρχισε να πεινάει... η ζωούλα τους όμως ήταν εξασφαλισμένη. Για να θυμούνται όμως και το "ένδοξο παρελθόν τους" σκούπιζαν και κανένα αριστερό δάκρυ, στα κανάλια των αφεντικών τους.
Διάλεξαν τη ζωή τους, διαλέξαμε τη δική μας. Μείναμε με τα λίγα χωρίς να κάνουμε συμβιβασμούς ούτε μας πέρασε από το μυαλό η κονόμα και το παπατζιλίκι.Μπήκαν λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους και καταλάβαμε ότι σημασία έχει η ίδια η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της. ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡ-ΒΑΓΓΕΛΗ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ, ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ, ΤΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ, ΠΟΥ ΒΡΑΖΕΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΖΑΝΙ ΜΕ ΜΕΝΑ, ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΤΟΝ ΠΕΙΣΩ ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, ΑΦΟΥ ΜΑΖΙ ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΝΙΚΗ...ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΜΑΝΟΥ,Ή ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΣΥΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ, "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ".
Σε απλά ελληνικά. Μη τους δίνετε σημασία, αξία τους δίνετε. ΣΥΝΗΘΩΣ Ο ΑΔΕΙΟΣ ΤΕΝΕΚΕΣ ΚΑΝΕΙ ΘΟΡΥΒΟ.
Καταλαβαίνω την αγανάκτησή σας σύντροφοι όταν σας κουνάνε το δάχτυλο οι ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΧΟΥΦΤΕΣ ΕΥΡΩ, αλλά εμείς δεν πρέπει να χάνουμε το στόχο μας που είναι η ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος ΚΑΙ ΤΟ ΡΙΞΙΜΟ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΠΡΕΠΕΙ. Περιφρονίστε τους. Ας μείνουν με τους "θαυμαστές" τους ,ακόλουθους  με αντίτιμο μια θεσούλα ή ένα ρουσφετάκι. Μην τους κάνετε την τιμή να ασχοληθείτε μαζί τους. Τους δίνετε αξία που δεν τους πρέπει.
Όσο για την παρουσία τους στα φεστιβάλ, καλά θα κάνουν να πάρουν αποστάσεις, αν έχουν μια σταλια ντροπή .ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΕΛΟΣ  ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ.

Υ.Γ. Φυσικά και υπάρχουν καλλιτέχνες που τίμησαν και τιμούν με την παρουσία τους το κόμμα. Δεν έχει σημασία να τους ονοματίσω γιατί είναι και αυτοί κομμάτι της εργατικής τάξης , της τάξης που θα πάρει την εξουσία.
Γιατί εμείς....
ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΑΠ' ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ
ΕΜΕΙΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΜΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ