Σε ολόκληρη την προηγούμενη «μνημονιακή»
περίοδο (2010-2014), οι προβλέψεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών για
επάνοδο σε ρυθμούς καπιταλιστικής ανάκαμψης, αναιμικής όσο και αβέβαιης,
αποδείχνονταν απόλυτα ξεκομμένες από την πραγματικότητα, μετατίθονταν
από τη μια χρονιά για την επόμενη και από το ένα στο επόμενο μνημόνιο,
με τον ΣΕΒ να βλέπει στο μνημόνιο της σημερινής κυβέρνησης την
«τελευταία ευκαιρία» για τη διέξοδο από την κρίση σε όφελος του
κεφαλαίου και ως «εφαλτήριο» για επάνοδο σε φάση κερδοφορίας.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η βύθιση του παραγόμενου ΑΕΠ στην ελληνική οικονομία έχει ξεπεράσει το 26%, με την πραγματικότητα να διαψεύδει, μία προς μία, όλες μαζί τις προηγούμενες εκτιμήσεις των αστικών επιτελείων, σε μια εξέλιξη που αναδεικνύει τις δυσκολίες και τα διαχειριστικά ζόρια, ακόμη και για την προοπτική της αναιμικής ανάκαμψης. Σε κάθε περίπτωση, το ζητούμενο για το κεφάλαιο είναι η τόνωση των νέων κερδοφόρων επενδύσεων και της ανταγωνιστικότητας, που με τη σειρά τους έχουν όρο και προϋπόθεση τη μονιμότητα και επέκταση των αντιλαϊκών μέτρων.
«Για να εξισορροπήσουμε την τεράστια αποεπένδυση που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια, απαιτούνται επιπλέον επενδύσεις, πέραν όσων πραγματοποιούνται ετησίως, τουλάχιστον 100 δισ. ευρώ μέχρι το 2022», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην επιστολή του προέδρου του ΣΕΒ προς τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Σε αυτό το πλαίσιο, οι βιομήχανοι ομολογούν ότι η αποκατάσταση της παραγωγικής ικανότητας του κεφαλαίου στα επίπεδα που υπήρχαν πριν από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, θα απαιτήσει σειρά νέων αντιλαϊκών παρεμβάσεων, νέα μόνιμα μέτρα, «μια ριζικά διαφορετική προσέγγιση ενθάρρυνσης των επενδύσεων», «προσέλκυση ξένων επενδύσεων», η οποία θα πρέπει βέβαια να «στοχεύει στην οριζόντια ενθάρρυνση των οικονομικά αποδοτικών επενδύσεων», αυτών δηλαδή που υπόσχονται την ανάκαμψη και διεύρυνση της μάζας των επιχειρηματικών κερδών, την ανάπτυξη τομέων της οικονομίας με μεγάλη προστιθέμενη αξία, όπως λένε, μεγάλη παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια, δηλαδή δυνατότητα εξαγωγών.
Πηγή:ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι η βύθιση του παραγόμενου ΑΕΠ στην ελληνική οικονομία έχει ξεπεράσει το 26%, με την πραγματικότητα να διαψεύδει, μία προς μία, όλες μαζί τις προηγούμενες εκτιμήσεις των αστικών επιτελείων, σε μια εξέλιξη που αναδεικνύει τις δυσκολίες και τα διαχειριστικά ζόρια, ακόμη και για την προοπτική της αναιμικής ανάκαμψης. Σε κάθε περίπτωση, το ζητούμενο για το κεφάλαιο είναι η τόνωση των νέων κερδοφόρων επενδύσεων και της ανταγωνιστικότητας, που με τη σειρά τους έχουν όρο και προϋπόθεση τη μονιμότητα και επέκταση των αντιλαϊκών μέτρων.
«Για να εξισορροπήσουμε την τεράστια αποεπένδυση που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια, απαιτούνται επιπλέον επενδύσεις, πέραν όσων πραγματοποιούνται ετησίως, τουλάχιστον 100 δισ. ευρώ μέχρι το 2022», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην επιστολή του προέδρου του ΣΕΒ προς τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Σε αυτό το πλαίσιο, οι βιομήχανοι ομολογούν ότι η αποκατάσταση της παραγωγικής ικανότητας του κεφαλαίου στα επίπεδα που υπήρχαν πριν από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, θα απαιτήσει σειρά νέων αντιλαϊκών παρεμβάσεων, νέα μόνιμα μέτρα, «μια ριζικά διαφορετική προσέγγιση ενθάρρυνσης των επενδύσεων», «προσέλκυση ξένων επενδύσεων», η οποία θα πρέπει βέβαια να «στοχεύει στην οριζόντια ενθάρρυνση των οικονομικά αποδοτικών επενδύσεων», αυτών δηλαδή που υπόσχονται την ανάκαμψη και διεύρυνση της μάζας των επιχειρηματικών κερδών, την ανάπτυξη τομέων της οικονομίας με μεγάλη προστιθέμενη αξία, όπως λένε, μεγάλη παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια, δηλαδή δυνατότητα εξαγωγών.
Πηγή:ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου