Οι αιτίες του 6χρονου πολέμου στη Συρία

Τις μέρες αυτές, πυκνώνουν τα δημοσιεύματα για τη λεγόμενη 6η επέτειο του «εμφυλίου στη Συρία», παίρνοντας ως αρχή τον Μάρτη του 2011, οπότε σημειώθηκαν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης Ασαντ. Ομως, αυτό που κρύβουν οι διάφοροι «ευαίσθητοι» για το δράμα του συριακού λαού είναι το γιατί η χώρα αυτή έγινε το «μήλον της Εριδος» για διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Τις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, την Τουρκία, το Ισραήλ και τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, που έστησαν, για την ανατροπή του Ασαντ, τους φονιάδες του «Ισλαμικού Κράτους» (που δήθεν τώρα πολεμούν) - όπως με παρόμοιο τρόπο στήθηκαν και οι «επαναστάσεις» στη Βόρεια Αφρική (Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτο) η λεγόμενη «αραβική άνοιξη». Ταυτόχρονα, είναι και η Ρωσία που μπήκε επίσης στην ιμπεριαλιστική επέμβαση με το πρόσχημα της «καταπολέμησης των τρομοκρατών», κατόπιν έκκλησης της συριακής κυβέρνησης.

Σύγκρουση ή ενσωμάτωση; Η εμπειρία των ευρωπαϊκών ΚΚ μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Σχόλιο από ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΝΕΜΟ:Πρόκειται για ένα εκπληκτικό άρθρο-απάντηση σε όσους , τα τελευταία χρόνια , ασχολούνται με την ιστορία του ΚΚΕ , όχι για να εκφράσουν την άποψη τους ή την όποια διαφωνία τους , αλλά για να καλύψουν τις "πομπές" τους ή για να δικαιολογήσουν εγκλήματα που έγιναν σε βάρος του λαού μας.

Εύλογα θα ρωτήσει κανείς; Γιατί τώρα; Γιατί όλη αυτή η επίθεση στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο; Τόσα χρόνια αναμασάνε , όλοι τους δεξιοί και "αριστεροί", τα ίδια τσιτάτα.Δε χρειάζεται να τα επαναλάβουμε , είναι γνωστά. Τι συνέβη, τι φοβούνται και "πήρε φωτιά ο κώλος τους" και με απανωτές εκδόσεις (μέχρι και για τη Φρειδερίκη κυκλοφορούν βιβλίο); Η απάντηση είναι σχετικά εύκολη. Η ραγδαία φτωχοποίηση -εξαθλίωση του λαού , σε συνδυασμό με την απόλυτη δικαίωση του ΚΚΕ, των πολιτικών και στρατηγικών επιλογών, τους κάνει να ανησυχούν πολύ.Όλα όσα επιχείρησαν έπεσαν στο κενό. Δοκιμάζουν λοιπόν την τακτική της διαστρέβλωσης της ιστορίας του ΚΚΕ προκειμένουν να το καταστήσουν αφερέγγυο στα ματια του λαού, τρομάρα τους....

"Αγαπημένα" αντιΚΚΕ ήθη και έθιμα.

Σε αυτόν τον τόπο που ζούμε τα ήθη και τα έθιμα ακολουθούν μια κυκλική επαναλαμβανόμενη κίνηση στο χώρο και στο χρόνο. Λογικό, λογικότατο.

Την ίδια κυκλική επαναλαμβανόμενη, σταθερή κίνηση , ακολουθούν και τα αντιΚΚΕ έθιμα.

Θα μπορούσε κανείς να τα χωρίσει σε δύο μεγάλες κατηγορίες.

1.Όσα σταθερά αναβιώνουν με αφορμή τα Συνέδρια του ΚΚΕ.

2.Όσα σταθερά επαναλαμβάνονται στις εκλογικές αναμετρήσεις.

Στην πρώτη περίπτωση συνηθίζεται να ψάχνουν κάποιον που στον προσυνεδριακό διάλογο μπορεί να έχει άλλη άποψη σε κάποιο ζήτημα. Τότε σπεύδουν να τον υιοθετήσουν όλοι και ολοφύρονται για το κακό που βρήκε το ταλαίπωρο το κομματικό μέλος ή στέλεχος. Τώρα αν το ίδιο το μέλος ή το στέλεχος θεώρησε αναφαίρετο δικαίωμα του να πει τη γνώμη του, κακό του κεφαλιού του. Οι αυτόκλητοι προστάτες του έχουν αποφασίσει πως διώκεται από το "ΚΚΕδικο σταλινικό κατεστημένο" και πρέπει να τον προστατέψουν. Ωιμέ!

Δεύτερη περίπτωση είναι η επίκληση της συμμαχίας των αριστερών δυνάμεων με το "κακό" και "απομονωτικό " ΚΚΕ να φταίει για τη μη συγκρότηση "αριστερού μετώπου"΄. Παλιότερα σε αυτόν τον θίασο πρωταγωνιστούσε ο ΣΥΡΙΖΑ με αποκορύφωμα τη γαλαντόμα προσφορά της πρωθυπουργίας στην Αλέκα. Στο 20ο συνέδριο φτώχυνε απελπιστικά ο θίασος και ξέμειναν κάτι ορφανά,άστεγα , εγκαταλειμμένα "αριστερά"γκρουπάκια. Θα πρέπει να τους στοίχησε πολύ που ο πρωταγωνιστής του  μπουλουκιού τούς παράτησε και την έκανε με άλλο θίασο.

Με αφορμή την αθώωση του κομμουνιστή δημάρχου Πάτρας

Με αφορμή την αθωωτική απόφαση για τον δήμαρχο Πάτρας, Κώστα Πελετίδη, αξίζει να σταθούμε σε ένα βασικό ζήτημα: Οτι με τη λαϊκή κινητοποίηση, που εκφράστηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, με αφορμή την πολιτική στάση του δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου Πάτρας, μπορεί να ακυρώνονται η δράση και οι ενέργειες της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι η εργατική - λαϊκή κινητοποίηση έχει μεγάλες δυνατότητες στο να βάζει εμπόδια στη δράση των φασιστοειδών. Το να μην παραχωρηθεί - μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου - χώρος στους φασίστες για να στάζουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο ή το να μη δοθούν στοιχεία στους χρυσαυγίτες για το πόσα παιδιά μεταναστών φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς, είναι μία συνεπής πολιτική επιλογή της διοίκησης του δήμου, που έρχεται ως συνέχεια της συνολικότερης ταξικής πολιτικής στάσης της απέναντι σε οτιδήποτε χτυπά τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, της προσπάθειας να στηρίξει τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων απέναντι στην αντεργατική, αντιλαϊκή επίθεση. Αυτό είναι το ουσιαστικό που πρέπει να κρατήσουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Οσα έγιναν, λοιπόν, είναι απόρροια της συνολικής στάσης υπεράσπισης των εργαζομένων, στήριξης των προσπαθειών και της πάλης του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αξίζει να θυμίσουμε ορισμένες πρωτοβουλίες της μέχρι τώρα θητείας της διοίκησης του δήμου.