Για το ρόλο των κομμουνιστών επιστημόνων , διανοουμένων, καλλιτεχνών

 

"Ικαρος" , Βάσω Κατράκη

Απόσπασμα άρθρου από ΚΟΜΕΠ. Ολόκληρο το άρθρο διαβάστε το εδώ

 Στις μέρες μας η εργατική τάξη είναι αναμφίβολα περισσότερο εγγράμματη και γενικά μορφωμένη απ’ ό,τι στο παρελθόν. Αυτή η τάση δεν πρόκειται να ανακοπεί, παρόλο που θα υφίσταται με νέα αντιφατικά στοιχεία, όπως η ενίσχυση του λειτουργικού αναλφαβητισμού, η υποχώρηση του γενικού μορφωτικού επιπέδου παρά την ανάπτυξη του τεχνολογικού επιπέδου, η αποσπασματικότητα των γνώσεων σε βάρος της επιτελικής, δημιουργικής σκέψης, της κρίσης. Αυτά τα αντιφατικά χαρακτηριστικά όλο και περισσότερο θα εμφανίζονται στα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών μεσαίων στρωμάτων, ακόμη πιο οξυμένα στα παιδιά των αντίστοιχων μεταναστών. Παράλληλα, όλο και περισσότερο επεκτείνονται φαινόμενα σήψης, λουμπενοποίησης στα παιδιά των πιο περιθωριοποιημένων τμημάτων της εργατικής τάξης. Δεν είναι τυχαία η έξαρση της διακίνησης-χρήσης ναρκωτικών σε ΕΠΑΣ-ΕΠΑΛ, η εγκληματικότητα σε μετανάστες, αλλά και γενικότερα σε νεαρές ηλικίες.

Δια στόματος Βάρναλη,συνέχεια στις "Σκόρπιες σκέψεις"...

 Από την ποιητική συλλλογή  "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ"

Κοιτάχτε τον Καραμπουζούκη,ακαδημαϊκός!

Άλλος δεν είναι στο σινάφι πιο μηδενικός.

Γιατί λοιπόν στρογγυλοκάθεται κάτου απ' το θόλο;

Γιατ΄έχει κώλο!

Από την ποιητική συλλλογή  "ΟΡΓΗ ΛΑΟΥ"

Σαν έκατσε ο Καραμπουζούκης κάτου από το θόλο,

σηκώθη και προσκύνησε το δωδεκάθεον όλο

 κι οι έδρες όλες,μαρμαρένιες ή κρεατινές,

του Μηδενός ζητωκραυγάσαν το αχανές 

NEA ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ: Εξαγγελίες, δεδομένα και η απαραίτητη απάντηση

Ο «απολογισμός» της περσινής σχολικής χρονιάς επιβάλλει μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί να βρεθούν από την αρχή της φετινής σε «θέσεις μάχης»

Τις μέρες αυτές συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ψήφιση στη Βουλή του 3ου μνημονίου που φόρτωσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και οι ψήφοι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού, στον ελληνικό λαό, επιπρόσθετα σε όλα τα υπόλοιπα αντιλαϊκά μέτρα και τα δύο προηγούμενα μνημόνια. Το 3ο μνημόνιο περιλαμβάνει και μια σειρά από μέτρα που αφορούν την Παιδεία, την Επαγγελματική Εκπαίδευση, τα πανεπιστήμια και που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υλοποίησε τον ένα αυτό χρόνο με «θρησκευτική ευλάβεια». Αλλωστε, τίποτα δεν άλλαξε, ούτε στις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ ούτε, βέβαια, στις απαιτήσεις των καπιταλιστών για «στενότερη» σύνδεση της Παιδείας και της Ερευνας με τις ανάγκες τους. Αυτήν τη στρατηγική του κεφαλαίου για την Εκπαίδευση ακολούθησε κατά γράμμα, πηγαίνοντάς την και ένα βήμα παραπέρα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως έδειξαν και μια σειρά από στοιχεία, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της, τα πορίσματα του «διαλόγου» για την Παιδεία κ.ο.κ., και πολύ περισσότερο η σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί και γονείς. Ολα όσα δηλαδή κάνουν ακόμα πιο ζοφερή την προοπτική της νέας χρονιάς, απαιτώντας από το μαθητικό, το γονεϊκό και εκπαιδευτικό κίνημα αλλά και ευρύτερα το εργατικό - λαϊκό να βρεθούν και εδώ σε «θέσεις μάχης» για να εμποδίσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που είναι μπροστά, να διεκδικήσουν την αναπλήρωση των απωλειών των προηγούμενων χρόνων και, πολύ περισσότερο, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Σκόρπιες σκέψεις...

Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες όσα λέγονται από την Αφροδίτη Μάνου και τους συντρόφους εδώ (στο facebook εννοείται.)
Είμαι αρκετά παλιός, σκεφτείτε ότι στο πανεπιστήμιο ήμουν τη δεκαετία του 70. Θεωρήστε λοιπόν ότι έζησα τα φεστιβάλ της ΚΝΕ από το 3ο και μετά. Νεαρός με ενθουσίαζε το γεγονός ότι πολλοί επώνυμοι καλλιτέχνες ήταν με το κόμμα ή κοντά στο κόμμα.
Θεωρούσα ότι η δικαίωση της πολιτικής είναι ευθέως ανάλογη των επωνύμων καλλιτεχνών που την αποδέχονται.
Ήρθε όμως η δεκαετία του 90 και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Η πλειοψηφία των επωνύμων "την έκανε", αφού κατά τη γνώμη της "το σφυροδρέπανο έπεσε στο κύμα και έσπασε" και άρχισε να κολοτρίβεται με την εξουσία, να οδεύει προς τα Βόρεια Προάστια και να κονομάει φράγκα. Φυσικά αυτή η μετατόπιση δεν έγινε χωρίς αντίτιμο. Όπως οι αγωνιστές έπρεπε να δίνουν το παρόν στην αστυνομία στα δύσκολα χρόνια, έτσι και οι "καλλιτέχνες" έπρεπε έμμεσα ή άμεσα να βρίζουν το ΚΚΕ ή να φτύνουν το όποιο παρελθόν τους ομνύοντας στη "Δημοκρατία" αποκηρύσσοντας μετα βδελυγμίας τον "κομμουνισμό και τας παραφυάδας αυτού", προκειμένου να πείσουν την αστική τάξη ότι μετανόησαν. Κολακεύονταν ιδιαίτερα που οι αστοί τους χτυπούσαν φιλικά το χέρι στην πλάτη και με ένα ουίσκι στο χέρι στα πάρτυζ των Β.Π. ή και στο Μέγαρο του Λαμπράκη περιέφεραν την (αδιαμφισβήτη κατα τα άλλα) ποιότητα τους... και ο τραπεζικός λογαριασμός τους μεγάλωνε.

Αζίζ Νεσίν: Ο καφές και η δημοκρατία

Δύο πράγματα δεν ευδοκιμούν στη χώρα μας (στην Τουρκία αναφέρεται ο συγγραφέας). Το ένα είναι το δέντρο του καφέ και το άλλο η Δημοκρατία. Και τα δυο μας έρχονται από το εξωτερικό.
Στα χώματά μας δεν μπορέσαμε ν’ αναπτύξουμε με κανένα τρόπο το δέντρο του καφέ. Το κλίμα της χώρας μας, το νερό, το χώμα, δεν είναι κατάλληλα για την ανάπτυξη του δέντρου αυτού.
Όσο για την Δημοκρατία…………. Η αλήθεια είναι πως ότι περνούσε από το χέρι μας, δεν παραλείψαμε να το κάνουμε, για την ανάπτυξή της, για την εδραίωσή της.

Το χρώμα της... συγκέντρωσης

Το κόκκινο και το κίτρινο βοηθούν μαθητές και φοιτητές να συγκεντρώνονται καλύτερα στη μελέτη τους και να επιτυγχάνουν υψηλότερες βαθμολογίες στις εξετάσεις

Το κόκκινο και το κίτρινο χρώμα στους τοίχους ενισχύουν τη συγκέντρωση των μαθητών και των φοιτητών κατά τη μελέτη τους, υποστηρίζει νέα αυστραλιανή μελέτη.

Συγκεκριμένα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Κέρτιν αποφάσισαν να μελετήσουν ποιο χρώμα δωματίου θα μπορούσε να ενισχύσει τις επιδόσεις των μαθητών. Παρά το γεγονός ότι οι φοιτητές που έλαβαν μέρος στο πείραμα δήλωσαν ότι προτιμούν να μελετούν σε δωμάτια βαμμένα σε παστέλ αποχρώσεις καθώς νιώθουν πιο χαλαροί, τα αποτελέσματα της μελέτης άλλα έδειξαν. Σύμφωνα με αυτά, αν οι ίδιοι επιθυμούν να γράψουν καλά στις εξετάσεις τους τότε καλά θα κάνουν να μελετούν σε έντονα βαμμένους χώρους με κόκκινες και κίτρινες αποχρώσεις.

Νίκου Ζαχαριάδη: Λαϊκός Επαναστατικός Στρατός

Σήμερα συμπληρώνονται  43  χρόνια από το θάνατο του Ν.Ζαχαριάδη. Αναδημοσιεύουμε λοιπόν ένα άρθρο του από το περιοδικό ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ.