Το καυτό καλοκαίρι του 1965, τα «Ιουλιανά», πολύτιμα ιστορικά διδάγματα

Το διάστημα από 15 Ιούλη έως και 25 Σεπτέμβρη του 1965 η χώρα συγκλονίστηκε από ένα κύμα διαδηλώσεων, που πέρασαν στην Ιστορία ως το «κίνημα των 70 ημερών» ή «Ιουλιανά».

Στις διαδηλώσεις εκείνων των ημερών πήραν μέρος τρεις γενιές: Της ΕΑΜικής Αντίστασης, της μεταπολεμικής εργατικής τάξης, της φοιτητικής και σπουδάζουσας νεολαίας, ακόμα και μαθητές. Πολιτικά κυριαρχούσε το αίτημα για ομαλή λειτουργία του κοινοβουλευτισμού, απαλλαγμένου από σκουριές του μετεμφυλιακού πλέγματος καταστολής.

Τα γεγονότα εκείνων των ημερών ήταν από τα πιο σημαντικά της περιόδου μετά το 1950 και μέχρι τις παραμονές της δικτατορίας του 1967-1974.

Η σημασία τους καθορίζεται από τη μεγάλη όξυνση και τη διάρκεια που χαρακτήρισαν τις εγχώριες ενδοαστικές αντιθέσεις, πάντα σε συνδυασμό με την άμεση εμπλοκή του ξένου παράγοντα (ΗΠΑ) και τους γενικότερους σχεδιασμούς του στην περιοχή (Κυπριακό), που έστρωσαν το δρόμο για την επιβολή της δικτατορίας.

Ταυτόχρονα, τα «Ιουλιανά» προσφέρουν επίκαιρα διδάγματα ως προς το ρόλο του λαϊκού παράγοντα εκείνης της περιόδου, από την άποψη του βαθμού συνειδητοποίησης.

Τα «Ιουλιανά» δεν ήταν κεραυνός σε ξάστερο ουρανό. Ηταν κρίκος μιας αλυσίδας, που η μια άκρη της θα μπορούσε να τοποθετηθεί τουλάχιστον στην αρχή της δεκαετίας του '50 (αν όχι και νωρίτερα), ενώ η άλλη φτάνει μέχρι την εκδίωξη του βασιλιά από τη χούντα τον Δεκέμβρη του 1967 και, από μια συνολικότερη οπτική, μέχρι το 1974, όταν η χούντα κατέρρευσε.

Φαντασιώσεις…

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη ο υπουργός κος Χρυσοχοίδης υποστήριξε πως είναι φαντασιώσεις ότι η κυβέρνηση με το κατάπτυστο νόμο που πέρασε στη Βουλή, στην ουσία στοχεύει δυνητικά κάθε συγκέντρωση, ενώ στο στόχαστρο του νομοσχεδίου είναι οι μεγάλες διαδηλώσεις του εργατικού, λαϊκού κινήματος.

Είναι φαντασίωση ότι οι ορισμοί του νόμου για το τι θεωρείται συνάθροιση, σε συνδυασμό με την υποχρέωση γνωστοποίησης και τις γενικές διατυπώσεις περί «κινδύνου δημόσιας ασφάλειας» και «διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής», δίνουν τη δυνατότητα στις αστυνομικές αρχές να απαγορεύουν, να περιορίζουν και να καταστέλλουν κατά το δοκούν διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, ακόμη κι απλές διαμαρτυρίες μιας ομάδας ανθρώπων.

Είναι φαντασίωση ότι εφόσον γίνουν τα γνωστά επεισόδια από τους γνωστούς-αγνώστους τους οποίους η αστυνομία για χρόνια ολόκληρα δεν τους πιάνει ενώ είναι πασίγνωστοι, γιατί “κάνουν τον ρόλο τους” θα σέρνονται στα δικαστήρια αθώοι οι πρόεδροι των συνδικάτων, οι συνδικαλιστές για χρόνια ολόκληρα για “να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες”.

Είναι φαντασίωση ότι με τις βαριές ποινές, παραπέμπει σε ιδιώνυμο αδίκημα.

…

«”Ιδιώνυμο» (ειδικό) αδίκημα όπως περιγράφεται στον νόμο N.4229/24 Ιουλίου 1929 μετά από πρόταση της κυβέρνησης Βενιζέλου. Ο τίτλος του νόμου ήταν “Περί των μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών”. Ο στόχος του ήταν η ποινικοποίηση των “ανατρεπτικών” ιδεών, ιδιαίτερα η δίωξη κομμουνιστών, αναρχικών και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων”.

Η κυβέρνηση Ι. Μεταξά αντικατάστησε τον Ν.4229 τον Σεπτέμβρη του1936 “Περί μέτρων προς καταπολέμησιν του κομμουνισμού και των εκ τούτου συνεπειών” θεσπίζοντας γενικότερα τις περίφημες “δηλώσεις μετανοίας”.

Μετά την απελευθέρωση, και συγκεκριμένα το 1947 ψηφίσθηκε ο Αναγκαστικός Νόμος 509/1947 όπου δια του άρθρου 2 το αδίκημα της ανατροπής του πολιτεύματος και του προσηλυτισμού υπήχθη στη δικαιοδοσία των στρατοδικείων. Σύμφωνα μ΄αυτόν τον νόμο, προβλεπόταν η ποινή θανάτου για τους αρχηγούς ή τους οδηγούς συστασιωτών και η ποινή ισόβιων δεσμών για τους απλούς συστασιώτες. Συγκεκριμένα από το 1946 μέχρι το 1951 υπήρχαν 11.000 κρατούμενοι εκ των οποίων πάνω από 5.000 είχαν ήδη εκτελεστεί, μεταξύ αυτών υπήρχαν ανήλικα παιδιά, υπερήλικες γυναίκες.

Την 27η του Δεκέμβρη, η κεντροδεξιά κυβέρνηση, υπό τον Θ. Σοφούλη, έδωσε και την τυπική νομιμότητα στην τρομοκρατική πολιτική της με την έκδοση του Αναγκαστικού Νόμου 509 «Περί μέτρων ασφαλείας του Κράτους, του Πολιτεύματος, του Κοινωνικού Καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών».

Μερικές από τις πιο γνωστές φυλακές κρατουμένων του νόμου Α.Ν. 509 (ο νόμος περί Ιδιώνυμου δηλαδή) ήταν η Μακρόνησος η Γυάρος το Λαζαρέτο Κέρκυρας,οι περίφημες φυλακές Αβέρωφ, το Δαφνί και άλλες.

Τελικά ο ΑΝ 509/1947 καταργήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1974 από την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με συνέπεια την νομιμοποίηση του ΚΚΕ.

Η φαντασίωση είναι του υπουργού ότι τον νόμο τερατούργημα ο λαός δεν θα τον ακυρώσει στην πράξη!

Φαντασίωση είναι ότι με φρέσκα “ιδιώνυμα” μπορεί να υπερασπιστεί ένα σύστημα που έχει χρεοκοπήσει και δεν μπορεί να δώσει διέξοδο στις ανάγκες του λαού, όταν η αμφισβήτηση ο προβληματισμός αλλά και η δράση για την αναζήτηση εναλλακτικής, θα μεγαλώνει.

Καλλιόπη Μπουντούρογλου

Πηγή: https://www.alt.gr

Oι πλούσιοι, πλουσιότεροι!

ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΛΟΥΤΟ

Αλώβητοι και ενισχυμένοι οι καπιταλιστές από την καπιταλιστική κρίση

Η πανδημία και η καπιταλιστική οικονομική κρίση που επισπεύστηκε βύθισε τους λαούς στη φτώχεια, στην ανεργία, στην ανασφάλεια. Αλώβητοι ή και ενισχυμένοι βγαίνουν όμως οι καπιταλιστές, όπως δείχνει η Εκθεση Παγκόσμιου Πλούτου (World Wealth Report) της συμβουλευτικής εταιρείας «Capgemini», καθώς ο παραγόμενος πλούτος αυξάνεται και συγκεντρώνεται σε «λίγους». Τόσο το 2019, όσο και τους πρώτους μήνες του 2020 κατά το κοινώς λεγόμενο, οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι.

Η Εκθεση μετρά εκατομμυριούχους σε 71 χώρες κάθε χρόνο και υπολογίζει το σύνολο των περιουσιακών τους στοιχείων. Ο συνολικός πλούτος αυξήθηκε το 2019 κατά 8,6% σε σύγκριση με το 2018, σε συνολικά 74 τρισ. δολάρια, ποσό που αντιστοιχεί περίπου στις οικονομικές και παραγωγικές «επιδόσεις» και των 7,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων στη Γη μέσα σε ένα έτος.

Υπήρχαν 19,6 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως με περιουσιακά στοιχεία υπό επένδυση άνω του 1 εκατ. δολαρίων παγκοσμίως. Ο αριθμός των υπερ-πλούσιων, δηλαδή εκείνων που κατέχουν περισσότερα από 30 εκατ. δολάρια, αυξήθηκε κατά 9,1% σε 183.400 άτομα παγκοσμίως. Οι κορυφαίοι εκατομμυριούχοι προέρχονται από τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τη Γερμανία και την Κίνα. Αυτές οι χώρες αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 62% των πλούσιων του κόσμου.

Αστρονομικά κέρδη στην πανδημία

Στο μεταξύ, η εταιρεία χρηματοοικονομικών υπηρεσιών «Bloomberg» ανέλυσε επίσης τα τρέχοντα περιουσιακά στοιχεία των δισεκατομμυριούχων παγκοσμίως, δίνοντας τις πρώτες ενδείξεις για το πώς οι καπιταλιστές βγήκαν από την κρίση. Σαν συνολικό συμπέρασμα προκύπτει πως ο αντίκτυπος στους πλούσιους του κόσμου είναι αρκετά περιορισμένος και ορισμένοι από αυτούς συγκαταλέγονται στους ακόμη πιο κερδισμένους. Να σημειωθεί ότι στην έρευνα δεν γίνεται αναφορά σε «ομίλους» - όπως π.χ. φαρμακοβιομηχανία, ιατρικός εξοπλισμός κ.λπ. - αλλά σε πρόσωπα και συγκεκριμένα καταγράφει τους 500 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.

Σύμφωνα με τον δείκτη Bloomberg Billionaires τους τελευταίους έξι μήνες ο ιδρυτής της «Amazon», Τζεφ Μπέζος, αύξησε την περιουσία τους κατά 63,5 δισ. δολάρια, αφού λόγω της πανδημίας οι μετοχές του ομίλου εκτινάχθηκαν. Ακολουθούν ο ιδρυτής της «Tesla», Ιλον Μασκ, ο πρώην επικεφαλής της «Microsoft», αλλά και ο Κινέζος ιδρυτής του διαδικτυακού ομίλου «Tencent», γνωστός ως Pony Ma.

Ο Ερικ Γιουάν, κάτοχος του συστήματος βιντεοδιάσκεψης «Zoom» αύξησε την περιουσία του κατά 272%, σε μια εποχή όπου εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε τηλεργασία, ο Τρέβορ Μίλτον, ιδρυτής της εταιρείας παραγωγής ηλεκτροκίνητων φορτηγών «Nikola», κατά 263% λόγω της ανόδου στο χρηματιστήριο. Ο Γερμανός Τομπίας Λίτκε, συνιδρυτής και επικεφαλής της «Shopify», ενός παρόχου λογισμικού ηλεκτρονικού εμπορίου, αύξησε την περιουσία του πάνω από 150% φέτος, σε 8,6 δισ. δολάρια.

Οσο για τους λιγότερο κερδισμένους της κρίσης, η «Capgemini» εκτιμά πως ορισμένες από τις ζημίες έχουν καλυφθεί από την πρόσφατη ανάκαμψη στα χρηματιστήρια: «Μετά την απότομη πτώση του Μαρτίου σημειώθηκε μια εκπληκτικά ισχυρή αύξηση»...
ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η εντυπωσιακή στρατηγική σύγκλιση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ στο σχέδιο για το σχολείο*

         
      Εντυπωσιακή στρατηγική σύγκλιση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης, ανέφερε στη Βουλή:«Δεν μου αρέσει να κάνω τον ειδικό, πολιτική ήταν η ευθύνη που ανέλαβα το υπουργείο Παιδείας και αποτάθηκα σε ανθρώπους κατ' εξοχήν ειδικούς, παιδαγωγούς της πράξης, αλλά και της θεωρίας. Συγκροτήσαμε την Επιστημονική Κοινωνική Επιτροπή Εθνικού Διαλόγου υπό τον πρόεδρο, τον καθηγητή, κ. Λιάκο. Εγινε διάλογος, βγήκε πόρισμα, το λάβαμε υπόψη μας».

Αξίζει να θυμηθούμε ορισμένα από τα βασικά σημεία - προτάσεις του συγκεκριμένου πορίσματος:

α)Αναδιοργάνωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε 4 χρόνια Γυμνάσιο και 2 χρόνια Λύκειο, και ιδιαίτερα στην αναμόρφωση του Προγράμματος Σπουδών του Λυκείου (...) σε αυτό το Λύκειο ο κάθε μαθητής θα διδάσκεται έξι μαθήματα... (Λύκειο εξεταστικό κέντρο - Το έφερε ο Γαβρόγλου).

β) Τα θέματα ορίζονται είτε με ενιαία διαδικασία, είτε είναι διαφορετικά για κάθε Λύκειο, αλλά θα προέρχονται από μία κοινή βάση θεμάτων, θα επιλέγονται τυχαία με χρήση αλγορίθμων και θα έχουν επίσης σταθμισμένη δυσκολία, ώστε να αποφεύγονται διακυμάνσεις (Τράπεζα Θεμάτων - Το έφερε η Κεραμέως).

γ) Η ελαχιστοποίηση των γνωστικών αντικειμένων μάς γλιτώνει από τη δύσκολη διαχείριση των δεκάδων ειδικοτήτων (...) άλλωστε δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να έχουμε σχολείο με 150 ειδικότητες (Περικοπές Ειδικοτήτων - Απολύσεις - Το έφερε ο Φίλης, τώρα ξανά και η Κεραμέως).

δ) Να αναπτυχθούν επιτέλους υποδομές σύγχρονης τηλεκπαίδευσης (...) με χρήση κατάλληλου λογισμικού και εξοπλισμού οι μαθητές θα συμμετέχουν κανονικά στο μάθημα, θα βλέπουν και θα ακούν τους πάντες και οι πάντες θα βλέπουν και θα ακούν αυτούς, θα παίρνουν το λόγο, θα συμμετέχουν σε διαγωνίσματα και παρουσιάσεις κ.λπ. (Online αναμετάδοση μαθημάτων - Το έφερε η Κεραμέως).

ε) Η Ελλάδα είναι ίσως η τελευταία χώρα στην ΕΕ στην οποία το πτυχίο σε ένα γνωστικό αντικείμενο θεωρείται ικανό προσόν για την παροχή ποιοτικού εκπαιδευτικού έργου. Δεν υπάρχει μια ενιαία πολιτική για την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών τόσο στην Πρωτοβάθμια όσο και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Απαξίωση πτυχίου, προσοντολόγιο - Το έφερε ο Γαβρόγλου).

Η ταυτότητα θέσεων είναι εκπληκτική. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ διατήρησε και τις τρεις εμβληματικές νομοθετικές παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Εκπαίδευση (νόμος Γαβρόγλου για Λύκειο, νόμος 4589/19 για αναπληρωτές - προσοντολόγιο, νόμος 4547/18 για δομές Εκπαίδευσης και «αξιολόγηση») και πάνω τους χτίζει το «αναβαθμισμένο» σχολείο της αγοράς, δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Από κοινού υπερασπίζονται το σχολείο των δεξιοτήτων

Καθόλου τυχαίο δεν είναι, λοιπόν, ότι στα δύο κομβικά ζητήματα του νόμου 4692/2020 (εργαστήρια δεξιοτήτων, «αξιολόγηση») υπήρξε σύγκλιση.

Η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως ανέφερε συγκεκριμένα:«Εισάγουμε τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων, σημαντική καινοτομία που φιλοδοξούμε να έχει μετασχηματιστικά αποτελέσματα. Σε αυτή την κατεύθυνση εισάγονται πιλοτικά από το επόμενο σχολικό έτος νέες θεματικές στο υποχρεωτικό πρόγραμμα νηπιαγωγείων, δημοτικών και γυμνασίων, με δεξιότητες που προτάσσουν μεταξύ άλλων το Συμβούλιο της Ευρώπης και ο ΟΟΣΑ και που θα είναι πολύτιμες στους μαθητές όταν μεθαύριο βγουν στην κοινωνία και στη διαρκώς εξελισσόμενη αγορά εργασίας».

Η Χαρά Κεφαλίδου από το ΚΙΝΑΛ δεν παρέλειψε να μας υπενθυμίσει:«Ολα αυτά, λοιπόν - το ξέρετε, αλλά σας το ξαναλέω - ισχύουν από το 1997. Εχουν νομοθετηθεί με τον ν. 2525 και είναι η ευέλικτη ζώνη και οι ζώνες εκπαιδευτικής προτεραιότητας επί υπουργού Αρσένη και μετά με το νέο σχολείο της Διαμαντοπούλου το 2011».

Ενώ ο Ν. Φίλης στη συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής είχε ξεκαθαρίσει:«Είμαστε αναφανδόν υπέρ του να υπάρχουνε ήπιες δραστηριότητες στο σχολείο. Δεν είμαστε, το κάναμε ως κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ». Υπερασπιζόμενος την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στο κομμάτι αυτό, ανέφερε ότι η Θεματική Βδομάδα του ΣΥΡΙΖΑ «είχε πρόγραμμα που οι βασικοί άξονές του ήταν το σώμα, η υγεία, η διατροφή, οι ανισότητες φύλου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι εξαρτήσεις, η αντιμετώπιση κυκλοφοριακής αγωγής» και αυτό το αξιολόγησε θετικά το ΙΕΠ.

Ό,τι δημοσιεύεται είναι απόσπασμα άρθρου από το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ του ΣαββατοΚύριακου. Ο τίτλος του πρωτότυπου άρθρπου είναι:

Αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο από το χέρι, μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι...

2 Ιούλη 2015

Βλέπετε τα πρωτοσέλιδα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ και  της ΑΥΓΗΣ της 2 Ιούλη 2015. Με όλα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες  σχετικά με το "αριστερό ηθικό πλεονέκτημα" του ΣΥΡΙΖΑ, σκέφτηκα να ξαναθυμηθούμε μια από τις κορυφαίες πολιτικές απάτες της  μεταπολιτευ-τικής ιστορίας.  

Από το 2012 και μετά αρκετοί οπαδοί του ΚΚΕ εγκατέλειψαν το κόμμα εκλογικά , κάποιοι από αυτούς το πολέμησαν με πάθος  , πολλές φορές βρώμικα , στη λογική ότι δε "βαζει πλάτη" να κυβερνήσει η ... αριστερά πρώτη φορά , να μη χαθεί μια ιστορική ευκαιρία , να δικαιωθούν οι αγώνες και οι θυσίες,  και ...μπλα, μπλα , μπλα,... Έκαναν λοιπόν τις επιλογές τους. Δικαιολόγησαν κάθε αντιλαϊκό μέτρο και επιλογή με τη λογική  ότι η κυβέρνηση εκβιάζεται ή δε μπορεί να κάνει αλλιώς, κλπ.  Για τα τελευταία γεγονότα και για όσα έχουν ακουστεί σχετικά με την υπόθεση Παππά - Μιωνή έχουν την ίδια άποψη; Δηλαδή τους πήρε κάποιος με το ζόρι το χέρι και τους το βούτυξε στο μέλι;

2 ΙΟΥΛΗ 2015