Πολύτιμα εκθέματα-κειμήλια στο 42ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ

Ίσως τα  πολυτιμότερα εκθέματα του 42ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ.

Μικρή, φωτογραφική ξενάγηση , στο 42ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος , ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ, μέσα από φωτογραφίες θα σας μεταφέρει τον παλμό του  42ου φεστιβάλ ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ. Το 2ο μέρος , που θα ανέβει αύριο είναι και το καλύτερο.

Μπαίνουμε στο χώρο του Φεστιβάλ

 

Το εκκλησιαστικό ιερατείο και η ιστορία του- 2ο Μέρος

Από τους 7.000 περίπου κληρικούς της εποχής της Κατοχής, πάνω από τους μισούς πήραν ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Ενώ όμως οι απλοί κληρικοί, ως γνήσια παιδιά του λαού, έδιναν το πατριωτικό «παρών», το ιερατείο ήταν όχι απλώς «απόν», αλλά αποτελούσε και στήριγμα των κατακτητών και της εγχώριας αντίδρασης.

*

Ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος της εποχής, ο Δαμασκηνός, διορίστηκε στη θέση του από την κατοχική «κυβέρνηση» του Τσολάκογλου. Στις επιστολές του προς την «κυβέρνηση» των προδοτών, ο Δαμασκηνός ευλογούσε τους «Κουίσλιγκ», δηλώνοντας ότι «αποβλέπομεν μετά βαθείας εκτιμήσεως προς την τολμηράν πρωτοβουλίαν την οποίαν αναλάβατε», ενώ χαρακτήριζε τη συνθηκολόγηση με τους κατακτητές σαν «μέτρον ανάγκης»...

Το εκκλησιαστικό ιερατείο και η ιστορία του- 1ο Μέρος

Από τη στήλη του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ , ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ, αναδημοσιεύονται τα παρακάτω. Η δημοσίευση τους ξεκίνησε 1 Μάρτη του 2005 και ολοκληρώθηκε σε 5 μέρη στις 5 του  Μάρτη. Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ θα τα αναδημοσίευσει σε 2 μέρη.

------------------

Η σύμφυση της Εκκλησίας, δηλαδή του ηγετικού της ιερατείου, με το πολιτικό κατεστημένο, μια σύμφυση που αντιστρατεύεται τα συμφέροντα των απλών πιστών, των οποίων την αγνή πίστη καπηλεύεται το ιερατείο, είναι προσδιορισμένη από την πρώτη στιγμή της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας και του αυτοκέφαλου της ελληνικής Εκκλησίας.

*

Ηδη, από τη γέννηση του ελληνικού κράτους, η επιτροπή που συστάθηκε με το βασιλικό διάταγμα στις 15/3/1833 και με αντικείμενο την «ανεξαρτησία» της Εκκλησίας, στην πρώτη της συνεδρίαση ψηφίζει απόφαση στην οποία αναφέρεται:

*

«Απεφασίσθη ομοψήφως ότι η Εκκλησία του Βασιλείου της Ελλάδος, πνευματικώς μεν μη γνωρίζουσα κανέναν αρχηγόν ή κεφαλήν της, παρά μόνο τον θεμελιωτήν της Εκκλησίας, τον Ιησούν Χριστόν, πολιτικώς δε έχουσα και γνωρίζουσα αρχηγόν της τον Βασιλέα της Ελλάδος (...)».

*

Η ιστορία του ιερατείου είναι μακρά. Και μαζί βαριά η σκουριά του ψεύδους και της παραποίησης που καταπλακώνει την αλήθεια γύρω από το ρόλο του. Ρόλος σκοτεινός και αντιδραστικός, είτε την εποχή που έθετε στο πυρ το εξώτερον τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, είτε την εποχή που άνοιγε κερκόπορτες στο Σουλτάνο, είτε την εποχή που αποκήρυσσε την Επανάσταση του '21.

*

Οσο για τον 20ό αιώνα, είναι γεμάτος από παρεμβάσεις της Εκκλησίας στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Ετσι η Εκκλησία έχει το δικό της μερίδιο στο λεγόμενο «διχασμό» μεταξύ «βενιζελικών - αντιβενιζελικών». Μάλιστα, το Δεκέμβρη του 1916, στη συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως, είναι ο αρχιεπίσκοπος Θεόκλητος που αναθεματίζει το Βενιζέλο. Οι συγκεντρωμένοι, ακούγοντάς τον, παρακινούνται να ρίξουν το λίθο του αναθέματος, ακολουθώντας τον αρχιερέα να διακονεί:

*

«Κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου, φυλακίσαντος αρχιερείς και επιβουλευθέντος την Βασιλείαν και την πατρίδα, ανάθεμα έστω».

To 1ο φύλλο του παράνομου ΟΔΗΓΗΤΗ- Σεπτέμβρης 1968

ΒΡΑΖΙΛΙΑ: Χρήσιμα συμπεράσματα από τις τελευταίες «αναταράξεις»

Η αποπομπή Ρουσέφ ήταν το αποκορύφωμα της ενδοαστικής σύγκρουσης

Copyright 2016 The Associated

Η δικαιολογημένη λαϊκή καταδίκη της αντιδραστικής κυβέρνησης Τέμερ, για να είναι αποτελεσματική, πρέπει να συνδυαστεί με δυνάμωμα της αντικαπιταλιστικής πάλης

Οι εξελίξεις στη Βραζιλία με την ολοκλήρωση της διαδικασίας αποπομπής της πρώην Προέδρου της χώρας, Ντίλμα Ρουσέφ, από τη Γερουσία, ήταν ένα από τα βασικά θέματα που κυριάρχησαν στην επικαιρότητα αυτή τη βδομάδα. Η προσχηματική εν πολλοίς πολιτική δίκη που στήθηκε τη φετινή άνοιξη σε βάρος της Ρουσέφ από τους πρώην συμμάχους της, δηλαδή τα αστικά φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα που τη στήριζαν και στις δύο θητείες της από το 2010, όταν πήρε τη σκυτάλη από τον Λούλα, αποτελεί την κορύφωση μιας ενδοαστικής σύγκρουσης. Και μπορεί από πολλές δυνάμεις, και το πρώην κυβερνών Κόμμα των Εργατών, η αποπομπή της να χαρακτηρίζεται «πραξικόπημα», «αποστασία», «παραβίαση της δημοκρατίας», αλλά αυτό που έγινε είναι με βάση το αστικό Σύνταγμα της Βραζιλίας μια καθόλα νόμιμη διαδικασία. Οι αποστασίες και η αλλαγή στρατοπέδων από αστούς πολιτικούς είναι ένα φαινόμενο γνώριμο στον καπιταλισμό, άλλωστε το βλέπουμε και στην πατρίδα μας.

Το πρόσχημα της καταπολέμησης της διαφθοράς και της κάθαρσης (η Ρουσέφ δικάστηκε με την κατηγορία ότι παραποίησε τα στοιχεία του προϋπολογισμού το 2014 για πολιτικό όφελος, ενώ πολλά στελέχη και ο πρώην Πρόεδρος Λούλα φέρονται μπλεγμένα σε σκάνδαλα διαφθοράς) από τους κατήγορους της, επίσης μέχρι τα μπούνια στη διαφθορά (οι 49 από τους 61 γερουσιαστές που την απέπεμψαν σε σύνολο 81, ελέγχονται επίσης για σκάνδαλα), χρησίμευσε και για τον εγκλωβισμού του λαού. Κύρια επιδίωξη να μη βλέπει τον κύριο εχθρό, την εξουσία του κεφαλαίου που και η Ρουσέφ υπηρέτησε και βεβαίως χρησιμοποιήθηκε για γενναία αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, ιδιαίτερα σε φάσεις που οξύνεται η καπιταλιστική κρίση.

Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ, για τη δημοπράτηση των τηλεοπτικών αδειών

ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες εργαζόμενοι δημοσιογράφοι, διοικητικοί και τεχνικοί,

Η επόμενη μέρα, μετά τη «ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου», δηλαδή το ξαναμοίρασμα της πίτας των ΜΜΕ μεταξύ παλιών και νέων καπιταλιστών - ιδιοκτητών, που επιχειρεί η κυβέρνηση, βρίσκει τους εργαζόμενους σε ακόμα χειρότερη θέση.

Από τη μια, σύμφωνα με ομολογία της ίδιας της κυβέρνησης, άλλοι 1.000 και πάνω εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους.

Από την άλλη, όσοι συνεχίσουν να εργάζονται θα το κάνουν σε συνθήκες εργασιακής ζούγκλας, για τις οποίες έχει φροντίσει τόσο αυτή η κυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες, σε αγαστή συνεργασία και συνεννόηση με το κεφάλαιο και την ΕΕ.

Τα χτυπήματα...

Στην φωτογραφία αυτή βλέπετε τα "χτυπήματα" όπως αναφέρονται, από τους "επενδυτές". Eστιάζουμε σε ένα ,σκόπιμα, το οποίο σημειώνεται με βελάκι και πρόκειται για τον κ. Καλογρίτσα γνωστό εργολάβο .Το γιατί θα το δείτε παρακάτω. 

Τώρα, προσέξτε τη δεύτερη σειρά, για παράδειγμα, και κάντε την πρόσθεση. Το αποτέλεσμα είναι 241,3 εκατομμύρια ευρώ. Τόσα διέθεταν συνολικά οι "επενδυτές" για να "χτυπήσουν τις "άδειες". Χορός εκατομμυρίων την ώρα που οι ζωές των εργατών , οι ζωές όλων των εργαζόμενων, τα δικαιώματά τους, το δικαίωμά τους στη ζωή , στην αξιοπρεπή διαβίωση , το δικαίωμα να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τα παιδιά τους ,δεν υφίστανται πλέον. Η κρίση λοιπόν δε χτυπάει όλους, οι επιχειρηματίες , οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές δεν "ζορίζονται" από την κρίση. Το αντίθετο μάλιστα. Διατηρούν τα κέρδη τους ή και τα αυξάνουν με ταφέροντας το βάρος της κρίσης στις πλάτες όλων μας.

Ας ξαναγυρίσουμε στην περίπτωση Καλογρίτσα και στην επιχείρησή του, ΤΟΞΟΤΗΣ Α.Ε.

Η Εκπαίδευση ως... κοροϊδία

«Η Εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα αλλά κοινωνικό δικαίωμα», είπε προχτές στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας και έσπευσε να αναπαράγει η χτεσινή «Αυγή». Ολα αυτά συζητώντας για ένα νομοσχέδιο (αυτό για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό) με το οποίο ουσιαστικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ απαλλάσσει το κράτος από την υποχρέωσή του να παρέχει δημόσια και δωρεάν Παιδεία σε όλα τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών στο εξωτερικό, ενώ ανοίγει και την πόρτα σε κάθε είδους φορείς, ιδρύματα και ΜΚΟ, για να αναλάβουν ουσιαστικό ρόλο σε αυτή. Και για μια τροπολογία (για την ιδιωτική εκπαίδευση, όπου κατεξοχήν η Εκπαίδευση είναι... εμπόρευμα) που παρά τον ντόρο που έχει γίνει και παρά τα όσα ελάχιστα προβλέπει για τους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς, επί της ουσίας κινείται στη γραμμή της υπεράσπισης των συμφερόντων των σχολαρχών, ενώ κάθε άλλο παρά ανατρέπει την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί (και σε αυτόν) το χώρο. Σκέτη κοροϊδία, δηλαδή, από την κυβέρνηση, που προσπαθεί αξιοποιώντας συνθήματα του κινήματος να θολώσει τα νερά, την ώρα που φτιάχνει Εκπαίδευση κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα του κεφαλαίου και τις «αντοχές της οικονομίας», καταργεί μια σειρά από δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών, συντηρεί και ενισχύει τη «συνύπαρξη» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην Εκπαίδευση.