Με κοινό παρονομαστή...

Εδώ και μήνες όλη η εκπαιδευτική κοινότητα,όλοι οι Σύλλογοι Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κινητοποιούνται, με απεργίες , στάσεις εργασίας, παραστάσεις στο Υπουργείο Παιδείας και στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, με   αίτημα  την άρση της απαράδεκτης απόφασης  να τεθεί σε αργία η  Ελισάβετ Παπαδοπούλου, εκπρόσωπος των εκπαιδευτικών στο ΠΥΣΠΕ Λακωνίας και πρόεδρος του Συλλόγου Μολάων Λακωνίας «Γ. Ρίτσος».  Ποιο ήταν το έγκλημά της; Μα υπερασπίστηκε τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών του Συλλόγου της , ως πρόεδρος και ως εκλεγμένη εκπρόσωπος στο υπηρεσιακό συμβούλιο. 

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας "Η Διεύθυνση Π.Ε. Λακωνίας δεν έχει συνηθίσει ,φαίνεται, και δεν αποδέχεται τον έλεγχο και την παρέμβαση του συνδικαλιστικού κινήματος και των αιρετών στα θέματα λειτουργίας των σχολείων και της διοίκησης. Γι' αυτό και δε θεωρεί σύννομη τη συγκέντρωση στοιχείων από την αιρετό, τις ερωτήσεις για τη δημοκρατική λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων, την παρέμβαση για το σταμάτημα της κατάργησης των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και εκτιμά πως αυτή η δράση «προσβάλλει, απαξιώνει και αμφισβητεί τη διοίκηση»!!!!"

Οπότε η ... υπηρεσία ανέλαβε δράση  και εγκάλεσε τη δασκάλα για  «αναξιοπρεπή συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας». Γιατί έπρεπε να "σταματήσει πια να δασκαλεύει, πως όποιος για το δίκιο δεν παλεύει , θα ζει και πεθαίνει σαν ραγιάς".  Ακριβώς αυτός είναι ο σκοπός . Να μάθουν οι δάσκαλοι να είναι υποτακτικοί, χωρίς δικαιώματα, για να  διαπαιδαγωγούν άτομα δούλους, όντας δούλοι οι ίδιοι. Να ετοιμάσουν για τους καπιταλιστές φτηνούς εργάτες, μισοκαταρτισμένους, αμόρφωτους, σκυφτούς, εύκολα θύματα. Εργάτες , εργαζόμενους που δε θα διεκδικούν, θα λένε και θα σκέφτονται "δόξα τω θεώ που έχουμε  και αυτή τη δουλίτσα". Αν λοιπόν κάποιος ή κάποιοι σκεφτούν, δράσουν έμπρακτα προς την κατεύθυνση της ρήξης , της ανατροπής,τότε έρχεται η εξουσία των μονοπωλίων και βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Η δικαιοσύνη, τα πειθαρχικά κάνουν τη δουλειά τους πάντα σε όφελος της κυρίαρχης  τάξης. 'Ενοχος ο δάσκαλος, ο καθηγητής, που παλεύει να έχει αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς για να μπορέσει να μορφώσει τα παιδιά της φτωχολογιάς. Αθώος  ο εργολάβος, το αφεντικό , ο καπιταλιστής που σκοτώνει, δολοφονεί κυριολεκτικά, που δεν πληρώνει τα ψίχουλα, που αναγκάζει τους εργάτες σε συνθήκες διαβίωσης μεσαίωνα. Στην προκείμενη περίπτωση ήταν οι εργάτες γης που τόλμησαν να διεκδικήσουν, τα μεροκάματά τους  και την δικαίωση τους για όλα όσα έγιναν ή γίνονται στη Μανωλάδα, δικαστικά. Από την άλλη πλευρά όμως πολλαπλασιάζονται τα εγκλήματα της εργοδοσίας στους τόπους δουλειάς. Εκατοντάδες εργαζόμενοι νεκροί κάθε χρόνο. Η δικαιοσύνη φυσικά έβαλε και βάζει τα πράγματα στη θέση τους κάθε φορά. Παράνομη και καταχρηστική κάθε απεργιακή κινητοποίηση, αθώο το αφεντικό για οποιαδήποτε ενέργειά του. Γιατί αυτός είναι ο καπιταλισμός. Η προστασία των κερδών του κεφαλαίου. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να μειωθούν στο ελάχιστο. Και όταν υπάρξει κίνδυνος για κάτι τέτοιο, περνάνε σαν οδοστρωτήρας τα μέτρα που καταστρέφουν ρημάζουν, διαλύουν ζωές. Καμία αξία δεν έχει η ζωή του εργάτη, της οικογένειας του.

Και αν ποτέ σηκώσει κεφάλι κάποιος, είτε είναι εκπαιδευτικός, είτε είναι εργάτης  γης , εργαζόμενος σε δημόσια υπηρεσία, ή όπου αλλού, τότε επεμβαίνει η εξουσία του κεφαλαίου.

Όπως όμως αναφέρει το δελτίο τύπου της Γραμματείας Εκπαιδευτικών Αρκαδίας "Οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση και παντού, όχι μόνο δεν πρέπει να κάνουν πίσω αλλά να σηκώσουν ανάστημα και με ενωμένο, ταξικό – ανυποχώρητο αγώνα να αποκρούσουν τον αυταρχισμό και τις απειλές της κυβέρνησης.  Να  ορθώσουν ένα τείχος λαϊκής αντίστασης στο σύνολο των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στο δημόσιο, στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, απαιτώντας εδώ και τώρα να ικανοποιηθούν οι ανάγκες τους, να δοθούν λύσεις στα λαϊκά προβλήματα. Ο αγώνας αυτός θα είναι πιο αποτελεσματικός όταν ταυτόχρονα με την ικανοποίηση άμεσων προβλημάτων θέσει στο προσκήνιο τους όρους και τις προϋποθέσεις για να γίνουν πραγματικότητα το σχολείο και η κοινωνία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Σε αυτή την κατεύθυνση το ΠΑΜΕ θα είναι αρωγός, θα συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις."

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ